Prawdziwy Założyciel

Najbardziej żywa wdzięczność należy się Jezusowi, Boskiemu Mistrzowi, w Jego sakramencie światła i miłości; Królowej Apostołów, Matce naszej i naszego apostolstwa; św. Pawłowi, który jest prawdziwym Założycielem Zgromadzenia. Rzeczywiście, on jest naszym Ojcem, Nauczycielem, przykładem i opiekunem. On powołał sobie tę rodzinę przez swoje działanie tak fizyczne, jak i duchowe, które nawet dzisiaj analizując, trudno jest dobrze zrozumieć, a tym bardziej wytłumaczyć.

Wszystko należy do niego. Należy do niego, który jest najpełniejszym interpretatorem Boskiego Mistrza, który dał Ewangelię narodom, nazwanym przez niego narodami Chrystusa. Należy do niego, którego obecność w teologii, w moralności, w organizacji Kościoła, w zdolności do włączania w apostolstwo środków, jakimi dysponowano w każdym czasie, jest tak bardzo żywa i zasadnicza; i taką pozostanie aż do końca wieków. Wszystko poruszył, wszystko oświecił, wszystko wykarmił, był przewodnikiem, ekonomem, obroną, oparciem; wszędzie tam, gdzie pojawiła się Rodzina Świętego Pawła. Zasłużył na pierwszy kościół i na chwałę, która przedstawia go w jego apostolstwie i w jego ojcostwie odnoszącym się do paulistów.

Nie było to tak, jak bywa zwykle w czasie wyboru patrona dla osoby czy instytucji. To nie my go wybraliśmy; to św. Paweł wybrał nas. Rodzina Świętego Pawła musi być św. Pawłem żyjącym dzisiaj, uformowanym na wzór Boskiego Mistrza; działająca pod czujnym spojrzeniem i z łaską Maryi, Królowej Apostołów.

(Lipiec-Sierpień 1954)

w: J. Alberione, Paweł Apostoł. Natchnienie i wzór, Częstochowa 2013, s. 250.