Paweł wzorem formatorów i formowanych

Nauczycielu ducha miłości, zjednocz trwałość w postanowieniach ze szczerością i otwartością, aby nasza młodzież nie dawała się kierować popularnym modom i niedobrym tendencjom, prowadź ich ku najwyższym celom, domagając się zdecydowanego naśladowania św. Pawła Apostoła.

Święty Paweł jest przykładem młodzieńca, który w każdej rzeczy podległy jest swojemu Mistrzowi, aby coraz bardziej ukierunkowywać swoje życie zgodnie z Jego wskazaniami.

Święty Paweł odznaczał się niezwykle mocnym charakterem: jaka moc budowała w nim przekonanie? Wiara! Mimo to zawsze był uległy wobec osób, które Opatrzność stawiała na jego drodze, aby kierowały jego krokami.

Kiedy został zatrzymany na drodze do Damaszku, zapytał: "Co mam robić, Panie?". A Jezus nie objawił mu sam od razu żadnych wskazań, ale wysłał go do Ananiasza, aby od niego dowiedział się, co ma robić. Tym faktem św. Franciszek Salezy, jak również Leon XIII tłumaczą urząd i konieczność dobrego kierownika. Leon XIII napisał: "Świętemu Pawłowi powiedziano: "Idź do miasta i tam powiedzą ci, co masz czynić". Ta praktyka zawsze była obecna w Kościele; to jest nauczanie, które jednogłośnie było przekazywane przez tych wszystkich, którzy na przestrzeni dziejów jaśnieli blaskiem mądrości świętości".

Po tym, jak Szaweł udoskonalił i ugruntował swoje nawrócenie, po tym, jak całe swoje życie, całe swoje istnienie ukierunkował na życie Jezusa Chrystusa, wycofał się do Tarsu. Chociaż w jego duszy płonął wielki ogień, trwał w pokornym milczeniu. Wytrwał w nim aż do momentu przybycia Barnaby, który zaprosił go do Antiochii: przybywający z Antiochii Barnaba był reprezentantem Kościoła. Paweł natychmiast tam się udał, posłusznie. Znalazł tam nauczycielki i proroków: Szaweł był przez nich nazywany ostatnim. Aby mógł rozpocząć własne apostolstwo prowadzone wśród pogan, potrzebna była interwencja Ducha Świętego, który przemówił do możnych: "oddzielcie mi Szawła i Barnabę, aby mogli podjąć misję, do której ich przeznaczyłem". Możni przekazali to Boże polecenie i po okresie postu wyświęcili ich.

Dopiero po tym Szaweł mógł rozpocząć swoje wielkie apostolstwo.

W ten sposób: Ananiasz, Barnaba i możni z Antiochii są przewodnikami, możemy powiedzieć kierownikami duchowymi św. Pawła. Dobrze wypełnili swoją część, swoje zadanie, a św. Paweł dobrze ich słuchał. Kościół zyskał apostoła, który pracował więcej niż inni: którego dusza i serce ciągle biją w Kościele.

(Lipiec-Sierpień 1953)

w: J. Alberione, Paweł Apostoł. Natchnienie i wzór, Częstochowa 2013, s. 248-249.