4. Człowiek Boży

"Jesteśmy Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg dla nas przygotował, abyśmy zgodnie z nimi postępowali" (Ef 2,10).

a/ "Jesteśmy Jego dziełem"; Kapłan jest nowym istnieniem, nadzwyczajnym; oprócz drugiego narodzenia "rodzi się na nowo"; jest on człowiekiem Bożym, ponieważ przekształcony i wzbogacony oraz złączony z Chrystusem w dziełach właściwych Bogu. Napełniony, przekształcony przez łaskę, przez Tego, który jest "bogaty w miłosierdzie". Od prześladowcy do apostoła.

Każdy kapłan, godny swojej misji, jest cudem łaski. Rozkazuje grzechowi i Szatanowi; dysponuje łaskami i jest słuchany przez Boga; ludzie widza w nim istotę ponadziemską; a kiedy wszystko jest już stracone, w nim jeszcze pokładają nadzieję. Święty charyzmat przekształcił aspiranta w istotę we wszystkim należącą do Boga, ponieważ uczynioną nowym "jego dziełem".

b/ Zajmuje się rzeczami Bożym, które jemu zostały powierzone:

Śpiewa Bogu: "Około północy Paweł i Sylas jeszcze się modlili i śpiewali Bogu" [Dz 16,25]; Brewiarz jest opus Dei. Modlitwa księdza różni się od modlitwy prostego chrześcijanina.

Porusza ludzi, aby chwalili Boga: "Twoje imię będę głosił moim braciom". Ksiądz jest piewcą i heroldem Boga.

Broni praw Boga i zanosi ludzi Bogu. Bez księdza adoruje się złotego cielca, Bachusa, Wenus... Taki był świat pogański przed chrześcijaństwem; taki jest tam, gdzie ksiądz milczy. Ksiądz jest Chrystusem-Bogiem; jeśli się oddala, wchodzą na to miejsce inne bóstwa, które są Szatanem pomiędzy ludźmi; zabrana łaska, w serce wchodzi Szatan.

Ksiądz: "Ukazałem ci się po to, aby cię uczynić sługą i świadkiem tego, co zobaczyłeś, i tego, co jeszcze ci objawię... Posyłam cię, abyś otworzył im oczy, odwrócił ich od ciemności ku światłu, od władzy szatana do Boga. Aby przez wiarę we Mnie otrzymali odpuszczenie grzechów i dziedzictwo ze świętymi" (Dz 26,16.18).

c/ Człowiek zaangażowany, mający obowiązki względem Boga. Jest dla Boga: "Wyznaczcie mi Barnabę i Szawła" [Dz 13,2]. Żyje dla Boga, nie dla ciała, nie dla ludzkich interesów, nie dla zdobycia pozycji i zaszczytów... "Ty natomiast, człowieku Boży, uciekaj od tego" [1 Tm 6,11]. Byłoby smutne, upokarzające, niszczące... "Ty, który głosisz; nie kradnij, kradniesz" [Rz 2,21]. Wyłącznie dla Boga: "Ty natomiast, człowieku Boży, ubiegaj się o pobożność" [1 Tm 6,11]; "nasza ojczyzna jest w niebie" [Flp 3,20].

Być członkami rodziny Boga; nawracanie świata należy tylko do tego, kto naprawdę jest własnością Boga. Jest beniaminem Boga. Bóg go broni, pociesza, uświęca jako takiego. Jest źrenicą oka Boga. Żyje w pokoju, nawet jeśli świat jest wzburzony niczym fale morskie u jego stóp, jak Piotr na falach, podtrzymywany przez Chrystusa.

Ksiądz: "Jeśli żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli umieramy, umieramy dla Pana. Czy więc żyjemy, czy umieramy, należymy do Pana" [por. Rz 14,8].

Pan, który "uznał mnie za godnego zaufania i powierzył posługę: choć niegdyś byłem bluźniercą... doznałem jednak miłosierdzia" (por. 1 Tm 1,12-13) - Tak więc: szlachetność, uznanie, pokora, odpowiedź na powołanie.

Do J[ezusa] Mistrza

Twoje miłosierdzie jest nieskończone: nigdy nie potrafię go całkowicie zrozumieć. Bardziej niż przeniknąć, chcę je adorować. Jak to się stało, że wybrałeś na kapłana, człowieka Bożego, istotę tak mierną, tak wielkiego grzesznika, co do którego przewidywałeś, że zdradzi Twoje oczekiwania? To było tylko i wyłącznie Twoje miłosierdzie.

Jestem cudem Bożym! Twoje nieskończone miłosierdzie zaprowadziło mnie do kapłaństwa: "Dzięki łasce Bożej jestem tym, kim jestem" [1 Kor 15,10]. Święcenia przekształciły Dwunastu; święcenia uczyniły mnie nowym istnieniem, Bogiem na ziemi.

Zostałem utożsamiony z Chrystusem: Jego sprawy są moimi; Jego intencje moimi; wypowiadam Jego słowa; moja doktryna jest Jego; moje życie jest życiem Chrystusa; wypełniam dzieła Chrystusa: albo lepiej, to Chrystus je pełni przeze mnie: "Kiedy Piotr chrzci, to On jest tym, który udziela chrztu... Kiedy chrzci Judasz, to On jest tym, który chrzci" (św. Augustyn).

Mam zobowiązania względem Boga: muszę żyć według Jezusa Chrystusa. Muszę zajmować się tylko tym, co dotyczy Jego czci: "Czy nie wiedzieliście, że muszę zajmować się tym, co nalezy do mojego Ojca?" [Łk 2,49].

Przebacz mi tak wiele niegodności, trwonienie łaski, czasu.

Różaniec, Miserere.

w: J. Alberione, Paweł Apostoł. Natchnienie i wzór, Częstochowa 2013, s. 180-182.