3. Paweł Apostoł [Jezusa Chrystusa]

"To mnie... została dana ta łaska, aby poganom ogłosić Ewangelię o niepojętym bogactwie Chrystusa i ujawnić wszystkim, na czym polega spełnianie się tajemnicy ukrytej od wieków w Bogu, który wszystko stworzył. I oto teraz zwierzchności i władze na wyżynach niebieskich poznają przez Kościół wieloraką mądrość Bożą" (Ef 3,8-10).

a/ Apostolstwo jest kontynuacją dzieła Chrystusa. On był Apostołem: "apostoł Boży i najwyższy kapłan" [por. Hbr 3,1]; i dał Apostolstwo św. Pawłowi, Dwunastu, Kapłanom. Apostolstwo jest poświęceniem sił, aby zdobywać dla Jezusa Chrystusa (królestwa Bożego); aby budować Kościół, aby dawać Boga ludziom, a ludzi Bogu.

b/ Apostoł wierzy, chce, działa.
Święty Paweł wierzył: "Bóg zechciał im oznajmić, jakie jest bogactwo tej chwały wśród narodów... Jest to sprawiedliwość boga osiągana przez wiarę w Jezusa Chrystusa..." [por. Kol 1,27; Rz 3,22].
Chciał. "Dla słabych stałem się słaby... Dla wszystkich stałem się wszystkim... Apostoł z woli Jezusa Chrystusa" [por. 1 Kor 9,22].
Działał. Misja najwyższa; pewny zwycięstwa; dla całego świata, aż do wyczerpania się.
Tak i ksiądz: niech ma wiarę żywą, niech jego pragnienie będzie poważne, niestrudzone aż do śmierci.
Piękne i wielkie jest wykorzystanie całego siebie dla tak wielkich ideałów realizowanych wśród ludzi: "ci, którzy wielu prowadzili ku sprawiedliwości, będą jaśnieć jak gwiazdy po wieczne czasy" [Dz 12,3].

c/ Pomoce: serce ludzkie, które z natury jest chrześcijańskie, dąży do prawdy, do cnoty, do pokoju;
wielki świat przyjął Ewangelię, ponieważ w żaden inny sposób nie mógł uzyskać pokoju i dobra; dziś okoliczności są takie same;
moc Boża: "w Bogu mieliśmy odwagę, aby głosić wam Ewangelię";
Ewangelia, która jest rozwianiem każdej wątpliwości, wyzwoleniem z winy, cnotą i sakramentalium: "Słowo Boże jest bowiem żywe i skuteczne, ostrzejsze od każdego obosiecznego miecza. Przenika ono aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, rozsądza myśli i zna zamiary serca" [Hbr 4,12].
Apostolstwo życia wewnętrznego jest pierwsze; potem:
apostolstwo cierpienia,
apostolstwo przykładu,
apostolstwo modlitwy,
apostolstwo wydawnicze,
apostolstwo dzieł.

Rachunek sumienia: Co będzie ze mną? W wielkim dniu? - Rachunek sumienia.
Żal: Ofiaruję na wynagrodzenie moje upokorzenia, zasługi Jezusa Chrystusa, apostolstwo Maryi i świętych Apostołów i Kapłanów.

Do J[ezusa] Mistrza

Adoruję Cię, o Mistrzu i Apostole Ojca; dziękuję Bi, że przyniosłeś nam z nieba Ewangelię i Twoją doktrynę, odsłaniając nam tajemnicę odkupienia chcianego przez Ojca.
Błogosławię Ci, że powołałeś mnie do apostolstwa, aby wszystkim głosić dobrą nowinę Twoich godnych podziwu bogactw. Bądź błogosławiony za otrzymane owoce! Lecz jakże bardzo boleję i niemalże pogrążam się i gubię za sprawą niezmierzonego dobra, którego nie czyniłem... Do kogo udam się po pomoc, jeśli nie do Twojego Serca? I do Twojej i mojej Matki Maryi? Nie mam nikogo, tylko Ciebie... pokładam nadzieję tylko w Tobie... "nie ma w innym zbawienia" [Dz 4,12].
Gdybym więcej studiował albo odczuwał wiarę jak Paweł, Alfons, Franciszek! Więcej wiary w Twoją pomoc.
Gdybym posiadał większą gorliwość o chwałę Boża i o dusze;  prawa Boże, wieczne zbawienie braci są to dobra niezmierzone... a ja? Ile chłodu!
Gdybym był bardziej pokorny i nigdy nie szukał samego siebie... bardziej pilny w przygotowaniu kazań... miał więcej zapału do modlitwy przed ich wygłoszeniem, bardziej dbały wydawnictwach!
Apostolstwo wynagradza zgorszenia. Jest ich wiele; jak daleko sięgają ich konsekwencje, ja tego nie wiem... a więc? "Nigdy nie było końca w głoszeniu i w pisaniu". Mam na uwadze trzydziestu Doktorów Kościoła... podziwiam ich... ich wstawiennictwa przyzywam... naśladuję ich.

Różaniec, Litania o formację promotorów społecznego przekazu, Miserere.

w: J. Alberione, Paweł Apostoł. Natchnienie i wzór, Częstochowa 2013, s. 177-179.