2. Wiara Świętego Pawła

1. Wiara jest pierwszą i najważniejszą z cnót. Według Soboru Trydenckiego jest ona fundamentem życia chrześcijańskiego.

Bez niej nie można podobać się Bogu, mówi św. Paweł, co więcej, sam Jezus mówi: "Kto nie ma wiary, nie może dostąpić zbawienia".

Co więcej, całe życie, gorliwość, zapał, nadzieja i miłość chrześcijanina zależą od stopnia wiary, jaką posiada. Kto ma prawdziwą wiarę, ten działa cuda: prawdziwa wiara przenosi góry. Rozumiemy, że potrzeba wiary takiej, jaką miał Błogosławiony Cottolengo, który sam jeden więcej miał wiary niż tysiące chrześcijan razem wziętych. Zatem wiara św. Pawła była wiarą żywą, głęboką i przeżywaną. Pisał on, że sprawiedliwy żyje z wiary, i on sam był sprawiedliwy. Doświadczał swojej wiary w tak głęboki sposób, że czuł się zobowiązany do komunikowania jej innym ludziom. Pisząc "List do Hebrajczyków", czuł się w obowiązku napisać o niej najpiękniejszą elegię. Napełniony duchem swojej żywej wiary czuł, że może mieć świadka sumienia i myśląc również o sądzie Bożym, wołał z zadowoleniem: przez całe moje życie zachowałem wiarę: "fedem servavi" ("Wiarę ustrzeglem" - 2 Tm 4,7) i w niej widział przyczynę swojej nadziei na wieczną nagrodę: "My, którzy uwierzyliśmy, wchodzimy do odpoczynku" (Hbr 10,22).

A ty masz wiarę żywą? Stałą? Wierzysz we wszystkie słowa Ewangelii? Darzysz wielkim szacunkiem Kościół i papieża, którzy nauczają?

2. Konieczne jest również przekonanie, że wiara św. Pawła w obliczu największych trudności zawsze była stała. Po swoim nawróceniu ani na moment nie zwątpił i nigdy też nie zabrakło mu zdecydowania, nawet w chwilach największych problemów. Żydzi przysporzyli mu każdego rodzaju problemów i stawiali mu najpoważniejsze zarzuty. Nie zachwiał się ani nie zwątpił. Doświadczał prześladowań z rąk swoich pobratymców, ponieważ wierzył w Jezusa Chrystusa, zawsze pełen przekonania. Kiedy grożono mu śmiercią, nie okazał leku nawet przed katem. Co więcej, z każdym dniem życia jego wiara stawała się coraz silniejsza w sercu, ponieważ umacniana była poprzez cuda dokonujące się przez jego ręce.

Wyrzuć z siebie każdą wątpliwość: nie wierz gazetom i głupim pismakom: tylko Kościół - mówi św. Paweł - jest filarem i fundamentem prawdy (por. 1 Tm 3,15).

3. Wiara musi również być czynna, ponieważ bez uczynków jest martwa (por. Jk 2, 17.26. Dla następnego passusu por. Jk 2,19). Również demony mają wiarę, ale nie mają uczynków. Kto wierzy w Boga, zachowuje przykazania. Zbawi się tylko ten, kto pełni wolę Bożą.

A św. Paweł? Nie tylko miał wiarę stałą i mocną, ale słuchał także głosu Boga, który wzywał go, aby niósł imię Jezusa Chrystusa po całym świecie. Na drodze do Damaszku powalony łaską Bożą pytał: "Co mam robić?". Pan wydaje mu polecenie, zarządza to, co w tym momencie było najtrudniejsze: trzeba ci upokorzyć się i poprosić o chrzest, i rozpocząć życie przeciwne temu, co czyniłeś do tej pory. I zwraca się z prośbą o chrzest do tych, których wcześniej chciał zabić. Duch Pana powiedział: "Wyznaczcie Pawła i Barnabę do pełnienia apostolstwa pośród pogan" (por. Dz 13,2). Posłuszny Paweł pracował na tym polu aż do śmierci. 

Pamiętaj: nie wystarczy wierzyć, ale musisz nabrać prawdziwego przekonania, że czeka cię sąd, że Bóg widzi cię w każdej sytuacji, że twoje życie musi naprawdę być chrześcijańskie (por. Rz 2,13).

PRZYKŁAD. Święty Paweł znajduje się w Listrze (Dz 14,8 nn) i naucza. Był tam człowiek, który od urodzenia był kaleką: nigdy nie chodził. Kiedy św. Paweł wygłaszał swoją mowę, człowiek ten patrzył na niego uważnie, a jego oczy wydawały się mówić: "Jeśli chcesz, możesz mnie uzdrowić". Święty Paweł, widząc jego wiarę, zawołał głośno: Stań prosto na nogach. A on zerwał się i zaczął skakać z radości. Zadziwiony lud uwierzył, że św. Paweł jest bogiem i chciał złożyć przed nim ofiary. Ale św. Paweł zdecydowanie się temu sprzeciwił i wyznał, że tylko Bóg nieba i ziemi, Stwórca, mógł dokonać tak wielkiego cudu. Była to nagroda za wiarę.

Akt strzelisty: Święty Pawle Apostole, nasz patronie, módl się za nami i za Apostolstwo Druku.

w: J. Alberione, Paweł Apostoł. Natchnienie i wzór, Częstochowa 2013, s. 54-56.