19. Święty Paweł apostoł słowa
1. Święty Paweł mówi otwarcie, że ogólną regułą jest: "Fides ex auditu, auditus autem per verbum Christi": Wiara rodzi się ze słuchania słów Ewangelii. Jest to zatem wielki środek, którym nasz Pan Jezus Chrystus posługiwał się przez trzy lata swojej publicznej działalności, kiedy wszędzie głosił słowo Boże. Jest to wielki środek stosowany przez Apostołów, którzy z wielkim zaangażowaniem wykorzystali swój zapał do ewangelizowania świata. Możemy więc zrozumieć, że ewangeliczne prawdy przekazywane za pomocą słowa mówionego trafiają do umysłu, do serca i do zmysłów; docierają do całego człowieka i właśnie dlatego przepowiadanie ustne zostało wybrane przez Chrystusa jako zwyczajny środek rozpowszechniania Ewangelii: "Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu, a kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony" (Mk 16,15). Dlatego Kościół zawsze poświęcał wiele uwagi kazaniom, nauczaniu ludów, konferencjom duchowym, katechezie, medytacjom, wyjaśnianiu Ewangelii itd.
2. To na tym właśnie polu najbardziej jaśniał blask gorliwości św. Pawła. Jego mowa zawsze dostosowana była do słuchaczy, pełna ciepła, przekonująca, przenikająca, chociaż pełna prostoty i pozbawiona zbędnych ozdobników retorycznych. Jego mowa była płynna i pełna treści. Kiedy w Rzymie został wtrącony do więzienia, zaprosił tam Żydów, aby nauczać ich o swojej religii. Kiedy mówił, jego sposób mówienia był tak żywy, jego argumentacja na tyle mocna, że jego słuchacze w ogóle nie okazywali zmęczenia, mimo że przemówienie Pawła trwało od rana do późnego wieczoru.
Mieszkańcy Listry tak byli zdumieni jego przemówieniem, że nazwali go Merkuriuszem, czyli bogiem elokwencji, i za wszelką cenę chcieli mu zgodnie z miejscowym, pogańskim zwyczajem złożyć w ofierze byka.
Święty Anzelm, odnosząc się do przepowiadania św. Pawła, powiedział: "Święty Paweł przemierzył dystans od Morza Czerwonego do Atlantyku, niosąc wszędzie światło prawdy. Był jak słońce, które rozświetla cały świat. Można zatem pokusić się o stwierdzenie, że to raczej dla Pawła świat był za mały i brakowało narodów oczekujących na nawrócenie, niż mówić, że to on w jakieś miejsce nie dotarł. To jest miara jego gorliwości". Święty Jan Chryzostom, wielki czciciel św. Pawła, pisał, że jego największym pragnieniem było zobaczyć św. Pawła przemawiającego od pulpitu, ponieważ w ten sposób mógłby zdać sobie sprawę, jak słaba i zimna była antyczna retoryka w porównaniu do zdolności apostoła. Kościół modli się: "Boże, który nauczałeś narody, posługując się przepowiadaniem św. Pawła Apostoła...". A także: "Święty Pawle Apostole, głosicielu prawdy i nauczycielu pogan...".
3. Święty Paweł o głosicielach ewangelicznych prawd mówi w ten sposób: jak święte jest ich działanie, czyli wszelkie trudy ponoszone przez posłańców Dobrej Nowiny!
Czymś pięknym i świętym jest nauczanie o naszym Stwórcy, pięknym i świętym jest nauczanie o naszym Panu Jezusie Chrystusie, pięknym i świętym jest nauczanie o Kościele, o jego doktrynie, jego sakramentach i przykazaniach. A ty: co mógłbyś zrobić w tym względzie? Najlepiej byłoby poświęcić się katechizowaniu. Czymś równie dobrym jest rozsiewanie wokół siebie pięknych sentencji, dobrego słowa, dobrych rad. Bez wątpienia każdemu łatwo jest głosić piękne przemówienia w gronie znajomych i przyjaciół, i dobre słowa są wiece pomocne we wspólnym wzrastaniu. Jak wiele dobrych rzeczy można przekazać w listach czy w kontakcie z rodziną. Są to ziarna, które w stosownym czasie zaowocują życiem wiecznym.
4. Fakt, który wspaniale pokazuje, jak bardzo Bóg błogosławi dobrym głosicielom Jego słowa, został nam przekazany w tradycji.
Święty Paweł przebywał w mieście Reggio Calabria i zgodnie ze swoim zwyczajem próbował uczynić coś dobrego swoim nauczaniem. ale nie chcieli go słuchać, co więcej, najbardziej uparci krzyczeli, aby zakłócić jego przemówienie. Wtedy pokazał im resztkę świecy i powiedział: "Posłuchajcie mnie przynajmniej przez krótką chwilę, aż dopali się ta świeca". Uciszyli się nieco i postawiono ową świecę na kamiennej kolumnie. Kiedy świaca się dopalała, zapaliła się od niej kolumna i płonęła tak długo, aż Apostoł dokończył swoje przekonujące przemówienie. rozentuzjazmowany tłum, poruszony słowami Pawła i dotknięty łaską Bożą, przyjął chrześcijaństwo. Na miejscu tego cudu wzniesiono póżniej świątynię dedykowaną św. Pawłowi i obchodzi się tam uroczyście specjalne święto przypominające tamto zdarzenie. W kolekcie mszalnej recytuje się słowa: "Boże, który w czasie nauczania św. Pawła rozpaliłeś Bożym ogniem kamienną kolumnę i przyczyniłeś się do oświecenia ludu Kalabrii światłem wiary, pozwól nam, prosimy, abyśmy mieli w niebie wielkiego orędownika, który tu na ziemi głosił nam Ewangelię" (Cesari, att. ap. V. 2).
w: J. Alberione, Paweł Apostoł. Natchnienie i wzór, Częstochowa 2013, s. 110-112.
2. To na tym właśnie polu najbardziej jaśniał blask gorliwości św. Pawła. Jego mowa zawsze dostosowana była do słuchaczy, pełna ciepła, przekonująca, przenikająca, chociaż pełna prostoty i pozbawiona zbędnych ozdobników retorycznych. Jego mowa była płynna i pełna treści. Kiedy w Rzymie został wtrącony do więzienia, zaprosił tam Żydów, aby nauczać ich o swojej religii. Kiedy mówił, jego sposób mówienia był tak żywy, jego argumentacja na tyle mocna, że jego słuchacze w ogóle nie okazywali zmęczenia, mimo że przemówienie Pawła trwało od rana do późnego wieczoru.
Mieszkańcy Listry tak byli zdumieni jego przemówieniem, że nazwali go Merkuriuszem, czyli bogiem elokwencji, i za wszelką cenę chcieli mu zgodnie z miejscowym, pogańskim zwyczajem złożyć w ofierze byka.
Święty Anzelm, odnosząc się do przepowiadania św. Pawła, powiedział: "Święty Paweł przemierzył dystans od Morza Czerwonego do Atlantyku, niosąc wszędzie światło prawdy. Był jak słońce, które rozświetla cały świat. Można zatem pokusić się o stwierdzenie, że to raczej dla Pawła świat był za mały i brakowało narodów oczekujących na nawrócenie, niż mówić, że to on w jakieś miejsce nie dotarł. To jest miara jego gorliwości". Święty Jan Chryzostom, wielki czciciel św. Pawła, pisał, że jego największym pragnieniem było zobaczyć św. Pawła przemawiającego od pulpitu, ponieważ w ten sposób mógłby zdać sobie sprawę, jak słaba i zimna była antyczna retoryka w porównaniu do zdolności apostoła. Kościół modli się: "Boże, który nauczałeś narody, posługując się przepowiadaniem św. Pawła Apostoła...". A także: "Święty Pawle Apostole, głosicielu prawdy i nauczycielu pogan...".
3. Święty Paweł o głosicielach ewangelicznych prawd mówi w ten sposób: jak święte jest ich działanie, czyli wszelkie trudy ponoszone przez posłańców Dobrej Nowiny!
Czymś pięknym i świętym jest nauczanie o naszym Stwórcy, pięknym i świętym jest nauczanie o naszym Panu Jezusie Chrystusie, pięknym i świętym jest nauczanie o Kościele, o jego doktrynie, jego sakramentach i przykazaniach. A ty: co mógłbyś zrobić w tym względzie? Najlepiej byłoby poświęcić się katechizowaniu. Czymś równie dobrym jest rozsiewanie wokół siebie pięknych sentencji, dobrego słowa, dobrych rad. Bez wątpienia każdemu łatwo jest głosić piękne przemówienia w gronie znajomych i przyjaciół, i dobre słowa są wiece pomocne we wspólnym wzrastaniu. Jak wiele dobrych rzeczy można przekazać w listach czy w kontakcie z rodziną. Są to ziarna, które w stosownym czasie zaowocują życiem wiecznym.
4. Fakt, który wspaniale pokazuje, jak bardzo Bóg błogosławi dobrym głosicielom Jego słowa, został nam przekazany w tradycji.
Święty Paweł przebywał w mieście Reggio Calabria i zgodnie ze swoim zwyczajem próbował uczynić coś dobrego swoim nauczaniem. ale nie chcieli go słuchać, co więcej, najbardziej uparci krzyczeli, aby zakłócić jego przemówienie. Wtedy pokazał im resztkę świecy i powiedział: "Posłuchajcie mnie przynajmniej przez krótką chwilę, aż dopali się ta świeca". Uciszyli się nieco i postawiono ową świecę na kamiennej kolumnie. Kiedy świaca się dopalała, zapaliła się od niej kolumna i płonęła tak długo, aż Apostoł dokończył swoje przekonujące przemówienie. rozentuzjazmowany tłum, poruszony słowami Pawła i dotknięty łaską Bożą, przyjął chrześcijaństwo. Na miejscu tego cudu wzniesiono póżniej świątynię dedykowaną św. Pawłowi i obchodzi się tam uroczyście specjalne święto przypominające tamto zdarzenie. W kolekcie mszalnej recytuje się słowa: "Boże, który w czasie nauczania św. Pawła rozpaliłeś Bożym ogniem kamienną kolumnę i przyczyniłeś się do oświecenia ludu Kalabrii światłem wiary, pozwól nam, prosimy, abyśmy mieli w niebie wielkiego orędownika, który tu na ziemi głosił nam Ewangelię" (Cesari, att. ap. V. 2).
w: J. Alberione, Paweł Apostoł. Natchnienie i wzór, Częstochowa 2013, s. 110-112.