17. W domu Boga

"Sługa Kościoła" kapłan. "Piszę ci o tych sprawach... abyś widział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest Kościołem" (1 Tm 3, 14-15).
Pod imieniem Domus Dei rozumiemy Kościół: w którym są przełożeni, równi, wierni.

a/ Święta duma przynależności do społeczności najbardziej nieprzemijającej, doskonałej, najlepszej pośród wszystkich instytucji; co więcej nieomylnej, nadprzyrodzonej, Kościół katolicki, apostolski, rzymski.
Miłość dzieł. Kochać Kościół tak "jak Chrystus umiłował swój Kościół i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić przez oczyszczenie kąpielą wody i słowem, aby pozostawić go przy sobie jako Kościół chwalebny, bez skazy i zmarszczki, czy czegoś podobnego, aby był święty i nieskalany" (Ef 5, 25-27).

"Ja uświęcam się za nich, aby i oni byli uświęceni w prawdzie" (J 17,19).
./ Uświęcić samego siebie;
../ Uświęcić każdego członka;
.../ Współodczuwać z Kościołem;
..../ Gorliwość: "w moim ciele dopełniam braki cierpień Chrystusa za Jego ciało, którym jest Kościół" (Kol 1,24).
...../ Uświęcać się dla T[owarzystwa] Świętego Pawła!

b/ W stosunku do przełożonych w Kościele: "Prosimy was, bracia: Szanujcie tych, którzy wśród was się trudzą, kierują wami w imię Pana i napominają was. Ze względu na ich pracę, darzcie ich szczególną miłością. Zachowujcie pokój [z nimi i] między sobą" (1 Tes 5, 12-13). Jest to ich obowiązek.
./ Uznać Autorytet w Bogu
../ uległość wobec ich dyspozycji;
.../ szczera współpraca;
..../ unikanie tych, którzy zawsze mają rady, pretensje, że widza lepiej, "którzy będą zachowywać pozory pobożności, a wyprą się tego, co jest jej siłą" [1 Tm 3,5].

Miłować Braci: "Jeśli więc coś znaczy upomnienie w Chrystusie, jeśli umacnia was miłość, jeśli łączy was ten sam Duch lub jeśli macie w sercu miłosierdzie i współczucie, dopełnijcie mojej radości tym, że będziecie mieli te same dążenia i będziecie żywili tę samą miłość, że będziecie trwali w jedności i myśleli podobnie; nie działajcie z myślą o uznaniu czy pochwałach, lecz z pokorą uważajcie jedni drugich za lepszych od siebie. Niech każdy troszczy się nie tylko o swoje własne sprawy, ale także o innych" (Flp 2, 1-4). I "... postępujcie w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani. Z cała pokorą, delikatnością i cierpliwością znoście jedni drugich w miłości. Starajcie się zachować jedność Ducha, złączeni więzią pokoju" (Ef 4, 1-3). Ponieważ: jeden jest Ojciec Niebieski, jeden Odkupiciel, jedna nadzieja, jeden cel; dobro każdego i dobro wszystkich; i wzajemnie. Przykład: św. Paweł i Tymoteusz.

c/ Z wiernymi, aspirantami i wszystkimi braćmi:
./ odpowiedni szacunek, niemal uniżony;
../ całkowite oddanie się wspólnocie;
.../ troska o poszczególne osoby (jak św. Paweł o św. Tymoteusza);
..../ odpowiednia stanowczość, zawsze warunkowana łagodnością.

Czy mój charakter nosi znamię integralności? "Nigdy bowiem nie posługiwaliśmy się pochlebstwami, o czym wiecie... nigdy nie szukaliśmy ludzkiego uznania, ani u was, ani u innych... Staliśmy się natomiast pośród was jak małe dzieci. I jak matka, która tuli swoje niemowlęta" (1 Tes 2, 5-7).

Do J[ezusa] M[istrza]

Muszę rozważyć moje szczególne obowiązki: ponieważ źle Ciebie reprezentowałem, o Panie, pośród Twoich dzieci. Mam wiele męskich powołań; wiele powołań żeńskich; wielu Współpracowników, dobrodziejów,alumnów i kolegów: mam wielu czytelników: "Jestem dłużnikiem wszystkich".

Czy zapłaciłem należny dług modlitwy?
[Czy zapłaciłem należny] dług dobrego przykładu?
[Czy zapłaciłem należny] dług nauczania?
[Czy zapłaciłem należny] dług czuwania?
[Czy zapłaciłem należny] dług braterskiego upomnienia?
[Czy zapłaciłem należny] dług cierpienia?
Potrzebna jest godzina oficjum jako codzienny rachunek sumienia.
Trzeba, abym oderwał się od szczegółów, okazując ufność.
Trzeba pracować nad uwzniośleniem ducha zakonnego, nauki, apostolstwa; dla dobrej organizacji sił i ubóstwa.

w: J. Alberione, Paweł Apostoł. Natchnienie i wzór, Częstochowa 2013, s. 220-222.