17. Święty Paweł apostoł przykładu

1. Bardzo małą wagę przywiązuje się do apostolstwa przykładu, a przykład ma ogromne znaczenie. Kto bowiem może nie poddać się jego wpływowi? Święty Paweł w swoich listach przynajmniej 21 razy napomina nas, abyśmy dawali dobry przykład i strzegli się dawania przykładów złych: "Czyńcie dobrze nie tylko przed Bogiem, ale także przed ludźmi, abyśmy stali się piękną wonią Jezusa Chrystusa, gdyż prawe postępowanie przynosi wiele owoców dobra. Niech wasza skromność będzie wszystkim znana. Jako dobre dzieci Boga nie narzekajcie, nie ściągajcie na siebie żadnych napomnień zepsutego świata, bo macie rozświetlać go blaskiem słowa nie mówionego, ale pisanego życiem, na chwałę Bożą". Mówił też do Koryntian: "Strzeżcie się, aby wasze życie nie było powodem zgorszenia". Jest to dokładnie ta sama myśl, którą przekazał Jezus Chrystus: "Biada temu, kto będzie powodem zgorszenia niewinnych dzieci".

2. Apostoł nie zadowalał się jednak tylko wezwaniami do apostolstwa przykładu. On sam, bardziej niż wszyscy inni, codziennie go praktykował. Nie chcemy być zgorszeniem dla nikogo, aby nie upadł w swoim posługiwaniu: nie jest grzechem to, że spożywam niektóre pokarmy (zabronione w tradycji żydowskiej), ale jeśli miałoby to być powodem zgorszenia, to zrezygnuję z nich.

W Troadzie św. Paweł spotkał swojego kuzyna Łukasza. Pracował on jako lekarz w Antiochii i odznaczał się bystrym umysłem i talentem pisarskim. Po tym, jak spotkał św. Pawła i zobaczył jego zapał, radykalnie zmienił swoje życie. Stał się podobnym do niego w żarliwości i gorliwości. Wraz z nim zaczął przepowiadać i nauczać ludy. Wraz z nim znosił wyzwiska i obelgi. Wraz z nim doświadczał prześladowań i był bity. Kiedy czuł się wyczerpany i zmęczony, patrzył na Pawła i na nowo rozpalał się w nim duch ofiary i miłości do dusz. Napisał Ewangelię, która nosi jego imię, a także Dzieje Apostolskie. Przykład św. Pawła w jego przypadku był tak skuteczny, że uznał za słuszne proponować innym osobę Apostoła jako wzór i wszystkie szczegóły z życia św. Pawła znamy właśnie dzięki św. Łukaszowi.

3. "Niech płonie wasze światło - mówił Jezus Chrystus - przed światem, aby ludzie widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca, który jest w niebie". Zdanie to jest bardzo ogólne. Święty Paweł idzie dalej i mówi konkretnie, o jakie uczynki chodzi: "Niech wasza pokora będzie znana wszystkim, unikajcie złego"; do Tytusa: "Bądź przykładem dla wiernych w mowie, w nauczaniu dobra, w prawości życia, w powadze wywodu, w mówieniu zawsze rzeczy świętych". Pisał również do Tymoteusza: "Także w kwestii czystości bądź dobrym przykładem, tak samo jak w odniesieniu do miłości i wiary".

Jak wiele dobra możemy zasiać wokół nas, jeśli w każdej sprawie wykażemy się wielką delikatnością. Pierwsi wierni byli pokazywani palcami: "Oto jak żyją chrześcijanie", mówiono powszechnie. Pytajmy więc samych siebie: Czy każdy, kto na mnie patrzy, może być tym widokiem zbudowany? Czy poprzez może życie głoszę dobro?

4. Jaki jest prawdziwy powód wydarzeń, o których czytamy, studiując życie św. Pawła? Poszedł on do Damaszku, aby wtrącić chrześcijan do więzień, i po tym, jak się nawrócił, od razu, w tym właśnie miejscu rozpoczął swoje przepowiadanie. Odpowiedzią na pytanie o powód takiego zachowania jest: chciał wynagrodzić za swój grzech i zgorszenie.

Był on jednym z najbardziej gorliwych prześladowców Kościoła w Jerozolimie. I tam właśnie z uporem wracał, by głosić Ewangelię. Dlaczego? On sam odpowiada na to pytanie: bo miał nadzieję, że jego przykład przyczyni się do nawrócenia jego rodaków.

Kiedy nauczał w synagogach, często powoływał się na własny przykład, opowiadał o swoim nawróceniu i zachęcał Żydów, aby go naśladowali. Jego przykład był tak skuteczny, że wielu nabrało odwagi i poszło za nim.

w: J. Alberione, Paweł Apostoł. Natchnienie i wzór, Częstochowa 2013, s. 104-106.