10. Czystość Świętego Pawła

Jest taka bezcenna cnota, która w swoim znaczeniu nazywana jest "cnotą piękną". Aby ją ukazać, przywołuje się najbardziej wyraziste symbole: przejrzyste lustro, jaśniejąca lilię itd. Jest to cnota Jezusa, Maryi i świętych. Jest to cnota, która pozwala na oddanie Bogu wszystkich ludzkich sił, która przygotowuje duszy niewysłowione radości, która wyprasza dla niej uprzywilejowane miejsce w raju, zaraz obok Baranka bez skazy, Jezusa. Tylko ten, kto ją posiada, zdolny jest do heroicznych czynów charakteryzujących świętość, którymi przyozdabia się Kościół katolicki, a którymi są: gorliwość misjonarzy i apostołów, ofiarny duch męczenników, wiara wyznawców, miłość dziewic. Czysty młodzieniec jest święty. Młodzieniec nieuczciwy, choćby obdarzony był najlepszymi cechami, zawsze popadnie w nienawiść do Boga.

1. Święty Paweł jest nauczycielem pięknej cnoty. Wysławia on chrześcijańskie dziewictwo i widzi w nim obraz nieskażonej jedności Jezusa Chrystusa z Kościołem oraz owoc tej nadprzyrodzonej jedności. Wdowom daje święte reguły pozwalające na wytrwanie we wstrzemięźliwości, umacnia starszych w postanowieniach czystości, zachęca młodych, aby ją praktykowali i definiuje ją jako owoc Ducha Świętego. W swoim nauczaniu definiuje czystość jako fundament rodzin chrześcijańskich. Widzi w niej znak powołania i z największą troską zaleca ją sługom Bożym.

Co więcej, w konieczności zachowania czystości widział niemal zasadę uświęcenia człowieka: "To jest wolą Boga, abyście byli święci, abyście odrzucili każdy przejaw nieuczciwości". Panicznie bał się każdego grzechu dotyczącego tej materii, do tego stopnia, że nie chciał nawet, żeby o tym mówiono:"Każdy rodzaj nieczystości, nikczemności, obmowy, niestosownych żartów - niech nie będzie o tym nawet mowy".

2. Święty Paweł nie czynił żadnej tajemnicy ze swojej czystości, którą uważał za najcenniejszy dar: Habemus thesaurum. Tak bardzo pragnął, aby każdy potrafił zachować wstrzemięźliwość, że oświecony przez Ducha Świętego, nie bał się mówić i nie miał wątpliwości, że on sam może być w kwestii czystości przykładem: "Chciałbym, aby każdy był taki, jaki ja jestem".

Karcił swoje ciało i czynił z niego sługę, aby móc nieustannie ofiarować je Jezusowi ukrzyżowanemu jako nieskalaną ofiarę.

Z powodu diabła i pokus cielesnych doświadczał okrutnych cierpień. Jednak dzięki modlitwie i łasce Bożej potrafił diabelskie pokusy zamienić w zasługi, a pokusy ciała w doskonałą czystość. Udało mu się to na tyle, że Duch Święty, chcąc ukazać dziewicom wzór do naśladowania, przykład, za którym można pójść, wskazał właśnie św. Pawła.

Żył w czystości aż do śmierci i przypominał wszystkim: "Mówię do tych, którzy są wstrzemięźliwi, że jest to rzecz dobra. Tak jak ja pozostańcie w tym stanie".

3. Piękna cnota jest bardzo delikatna: jak szkło, które w jednej chwili może się roztrzaskać, jak lilia, którą można zniszczyć jednym nierozważnym dotknięciem, tak samo ona w jednym momencie może zostać ciężko zraniona. Wystarczy jedna myśl naprawdę uległa pokusie, jedno pragnienie, jedno słowo, jedno spojrzenie,jeden czyn, przez który popełnia się grzech ciężki. Z drugiej strony, powtarzając za św. Pawłem, widzimy, że jest ona skarbem złożonym w delikatnym naczyniu, a pokusy, szczególnie w pewnym wieku, są bardzo ciężkie.

Dwie rzeczy mogą nam pomóc: modlitwa i unikanie okazji. Modlitwa: czyli częste korzystanie z sakramentów i wielka gorliwość w ich przyjmowaniu; nabożeństwo do Niepokalanej Dziewicy: akty strzeliste wypowiadane zawsze, ilekroć doświadczamy pokusy.

Unikanie okazji, szczególnie pilnowanie serca, skromność oczu, powściągliwość mowy, szybkie i zdecydowane odrzucanie każdej złej myśli, zapobieganie jakiemukolwiek złemu towarzystwu i lekturze, życie ukryte. Czyli to wszystko, co generalnie zaleca Boży Zbawiciel: "Czuwajcie i módlcie się".

PRZYKŁAD. Święta Tekla urodziła się w Ikonium, gdzie św. Paweł założył jedną z pierwszych wspólnot chrześcijańskich. Pochodziła z dobrze sytuowanej pogańskiej rodziny. Posiadała gruntowne wykształcenie filozoficzne, dużo czytała i kochała sztukę. Jej rodzice postanowili wydać ją za mąż za bogatego i szlachetnie urodzonego młodzieńca o imieniu Tamirydes.

Pod wpływem nauczania św. Pawła Tekla przyjęła chrześcijaństwo. Urzeczona Pawłowym zachwytem nad stanem dziewictwa złożyła ślub czystości i zostawiła Tamirydesa. Jej najbliżsi wnieśli przeciw niej oskarżenie i pod groźbą spalenia na stosie żądali odstąpienia od wiary chrześcijańskiej. Tekla, uczyniwszy znak krzyża, sama rzuciła się w ogień dla niej przygotowany, ale niespodziewany deszcz zgasił płomień i nie poniosła żadnej szkody na swym ciele.

Wysłano ją więc do Antiochii, gdzie miała zostać wydana na pożarcie dzikim zwierzętom, jeśli nie zrezygnuje ze swojego ślubu czystości. Pozostała niewzruszona. Dzikie bestie szybko się z nią oswoiły i żadna nie zrobiła jej krzywdy.

Później wrzucono ją do dołu pełnego jadowitych węży, ale żaden jej nie ugryzł.

Widząc te cuda i słuchając jej słów, wiele osób przyjęło chrześcijaństwo. Tekla została uwolniona i powróciła do Ikonium. Dożyła 90. roku życia, nie rezygnując nigdy z praktykowania czystości oraz wszystkich innych cnót, i nie szczędziła sił ani pracy na rzecz nawrócenia niewierzących.

Akt czci: Dziś należy stosować umartwienia własnych oczu.

Akt strzelisty: Święty Pawle Apostole, nasz patronie, módl się za nami i za Apostolstwo Druku.

w: J. Alberione, Paweł Apostoł. Natchnienie i wzór, Częstochowa 2013, s. 80-83.