W Chrystusie odnajdujemy jedność i przystęp do Boga (Ef 2, 11-22)

Panie Jezu Chryste, powinniśmy pamiętać, że sami z siebie bylibyśmy daleko od Ciebie, wyłączeni ze społeczności Twego ludu, bez udziału w przymierzach i obietnicach, których tak wiele w ciągu historii zaofiarowałeś człowiekowi, bez nadziei i bez Boga na tym świecie. Ale teraz przez Twoją Krew zbliżyliśmy się do Boga, a przez to i do samych siebie.

Ty jesteś naszym pokojem. Wszystkich ludzi zjednoczyłeś w sobie, znosząc istniejące wśród nich podziały, bo zburzyłeś mur, mur wrogości, dzielący ludzi na wyznania, rasy, narodowości i klasy. Ze wszystkich ludzi stworzyłeś w sobie jednego nowego człowieka, aby nas, jako jedno ciało, znów pojednać z Bogiem, Twoim Ojcem, przez Twój Krzyż.

Pokój przyniosłeś na świat i zadałeś śmierć wrogości, która nas, grzesznych ludzi oddzielała od Boga.

Przyszedłeś i zwiastowałeś pokój, pokój tym, którzy są daleko, i pokój tym, którzy są blisko Boga.

Przez Ciebie wszyscy mamy dostęp do Ojca w jednym Duchu. A więc nie jesteśmy już obcymi i przychodniami ani gośćmi w domu Boga, lecz pełnoprawnymi obywatelami w mieście Bożym i społeczności świętych oraz domownikami Boga, zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, a kamieniem węgielnym jesteś Ty sam, Jezu Chryste.

Cała budowla - Kościół święty mająca w Tobie oparcie i jedność rośnie, aby się stać świątynią Boga. W Tobie również i my zostaliśmy włączeni w to święte budowanie, abyśmy stanowili mieszkanie dla Boga w Duchu Świętym.