Trzeba, aby to, co śmiertelne, odziało się w nieśmiertelność (1 Kor 15, 13-53)

Boże, na nasze wątpliwości i pytania, jak mogą powstać do życia, ci którzy umarli; w jakim ukażą się ciele ci, którzy w grobach rozsypują się w proch, odpowiadasz:

z ziarna rzuconego w ziemię nie powstanie nowe życie, dopóki ziarno to nie obumrze. To, co się zasiewa, nie jest od samego początku tą rośliną, która ma się ukazać na końcu, lecz zwykłym ziarnem ...

Gdy nasienie ulegnie zniszczeniu, Bóg wyprowadza z niego właściwą roślinę zależnie od gatunku i rodzaju.

Nie wszystkie ciała są takie same. Inne są ciała ludzi, inne zwierząt, inne ptaków i ryb. Są ciała niebieskie i ziemskie, inny jest blask słońca, inny księżyca i gwiazd. Jedna gwiazda różni się od drugiej swoją jasnością. Podobnie jest ze zmartwychwstaniem. Składamy w ziemię ciało zniszczalne a powstaje niezniszczalne.

Składamy do grobu ciało rozkładające się - a powstaje pełne blasku i piękna. Grzebiemy ciało u kresu swej żywotności - a powstaje obdarzone życiem Bożym. Zasiewane jest ciało zmysłowe - zmartwychwstaje ciało duchowe.

Pierwszy człowiek - Adam, należący do tego świata, uczyniony z ziemi, jest prochem.

Drugi Człowiek - Chrystus, należący do przyszłego świata, pochodzi z nieba. Jak rzeczą pewną jest to, że nosimy obraz i postać człowieka wziętego z prochu, tak też niezawodnie nosić będziemy obraz i postać Człowieka z nieba - Chrystusa, Jedno jest oczywiste: ciało i krew nie mogą posiąść Twojego królestwa, Boże, ani to, co zniszczalne, nie może mieć udziału w dziedzictwie nieśmiertelnym ... Dlatego postanowiłeś, Boże, aby to, co zniszczalne, przyodziało się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, aby przyodziało się w nieśmiertelność.