Odrzucić starego człowieka i przyoblec nowego (Kol 3, 5-17)

Boże, pierwszego człowieka, Adama stworzyłeś na obraz i podobieństwo swoje. Twój obraz w człowieku został jednak zniszczony przez grzech. Stworzyłeś zatem Nowego Człowieka: Jezusa Chrystusa, który jest twoim najdoskonalszym obrazem i odblaskiem. My przynosimy na ten świat Twój zniekształcony obraz. Ale już rozpocząłeś w nas, Panie, dzieło odnowy swego obrazu. Przez wyrzeczenie się grzechu i szatana na chrzcie świętym zwlekliśmy z siebie dawnego człowieka razem z jego uczynkami. Musimy zatem zadawać śmierć temu, co w naszych członkach pozostało jeszcze ze starego człowieka: rozpuście, nieczystości, lubieżności, złej żądzy i chciwości, która jest bałwochwalstwem.

Musimy od siebie odrzucić gniew, zapalczywość, złość, znieważanie, haniebną mowę i wzajemne okłamywanie siebie przyoblekliśmy na chrzcie nowego człowieka, Człowieka na obraz i podobieństwo Twoje, Boże.

Tym Nowym Człowiekiem jest Jezus Chrystus. Dlatego nie ma już ani Greka, ani Żyda, barbarzyńcy ani Scyty, niewolnika ani wolnego, ponieważ Chrystus jest wszystkim we wszystkich.

Przez Ciebie, Boże, zostaliśmy wybrani, aby być świętymi i umiłowanymi. Powinniśmy się zatem przyoblec w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość i cierpliwość. Naucz nas znosić jedni drugich i wybaczać sobie nawzajem, tak jak Ty nam wszystkim wybaczyłeś.

Ponad to wszystko przyoblecz nas, Panie, w miłość, która jest „wiązką” doskonałości. Niech naszymi sercami rządzi Twój pokój, do którego wezwałeś nas w jednym Ciele, którym jest Kościół święty. Twoje słowo niech mieszka w nas z całym swoim bogactwem. Nasze serca pełne wdzięczności śpiewają Tobie, Panie, psalmy, hymny i pieśni duchowe. Wszystko, cokolwiek podejmować będziemy w słowie lub czynie, w Imię Jezusa Chrystusa czynić pragniemy. Za wszystko dziękujemy Ci, Boże Ojcze, przez Jezusa Chrystusa.