Droga Chrystusa jest naszą drogą (Flp 2, 5-11; 2, 2-4)

Panie, proszę, obdarz mnie takim usposobieniem, jakie miał Jezus, Twój Syn, abym był zdolny iść Jego drogą; On żyjąc w chwale równy Tobie, swej równości z Tobą i chwały Syna Bożego nie zatrzymał dla siebie jak jakiejś zdobyczy i łupu, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, i stał się Człowiekiem między ludźmi.

Na zewnątrz uznany za człowieka uniżył samego siebie i stał się posłuszny. W swym posłuszeństwie posunął się aż do śmierci, Dlatego wywyższyłeś Go ponad wszystko i darowałeś Mu Imię ponad wszelkie imię, aby na Imię: „Jezus”, zgięło się każde kolano w niebie, na ziemi i pod ziemią, aby wszelki język wyznawał: PANEM JEST JEZUS CHRYSTUS! ku Twojej chwale, Boże Ojcze.

Niech zatem moją wewnętrzną postawę cechuje miłość i duch wspólnoty, unikanie współzawodnictwa z próżności, pokora, która innych ocenia wyżej od samego siebie, dbałość nie tylko o własne sprawy, ale i o dobro drugich.