Adam - Chrystus (Rz 5, 12-21)

Boże, Ojcze wszystkich ludzi, w rozważaniach Apostoła Pawła o Adamie i Chrystusie uchylasz nam rąbka bolesnej i radosnej zarazem tajemnicy naszego człowieczego losu: jak przez jednego człowieka - Adama grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, która zawładnęła wszystkimi ludźmi, tak dzięki Twemu Synowi, Chrystusowi - drugiemu Adamowi, ludzkość podźwignęła się z upadku: uzyskała usprawiedliwienie od grzechu i odnalazła drogą zbawienia.

Zbawcze dzieło Chrystusa pod każdym względem przewyższa przestępstwo Adama i przezwycięża wszystkie jego skutki.

Przestępstwo bowiem jednego człowieka Adama, sprowadziło na wszystkich śmierć, ale jeszcze obficiej spłynęła na nich wszystkich Twoja łaska i dar usprawiedliwienia, którego nam łaskawie udzieliłeś przez jednego Człowieka - Jezusa Chrystusa.

Jeżeli jeden jedyny grzech przyniósł wyrok potępiający wszystkich, to Twoja łaska usprawiedliwia ze wszystkich grzechów.

Co więcej, jeżeli śmierć zakrólowała nad wszystkimi z powodu upadku jednego Adama,

o ileż bardziej królować będą w życiu wiecznym ci, którzy otrzymują obfitość Twojej łaski i dar usprawiedliwienia dzięki Jednemu - Jezusowi Chrystusowi. Jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka - pierwszego Adama, wszyscy staliśmy się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego - Chrystusa, drugiego Adama wszyscy staniemy się sprawiedliwymi.

Gdzie się mnożył i wzmagał grzech, tam obficiej rozlała się Twoja łaska, Boże. Gdy grzech znaczy swe królowanie śmiercią, to królowanie łaski przejawia się w sprawiedliwości, która prowadzi do życia wiecznego przez Syna Twojego, Jezusa Chrystusa, Pana naszego.