Przyszła chwała (Ef 1, 17-21)

Boże Pana naszego. Jezusa Chrystusa, Ojcze, który objawiasz swą chwałę wtedy, gdy pomagasz, obdarowujesz i ratujesz, udziel mi ducha wiedzy i daru zgłębiania prawd, które nam odsłaniasz, abym coraz lepiej poznawał Ciebie, Boże ukryty, który objawiasz się nam w Chrystusie i przez Chrystusa, Twojego Syna.

Proszę Cię o światło dla oczu mojego serca, abym w duchu zobaczył i dał się olśnić nadzieją, do której nas powołałeś, i którą już bierzemy w posiadanie to, co nam przyrzekłeś i do czego nas przeznaczyłeś. Abym pojął, jakie bogactwa chwały mamy odziedziczyć w przyszłości, w których uczestniczyć będą wspólnie wszyscy zbawieni, a radość dzielona z innymi jest podwójną radością, pomnożoną przez ilość szczęśliwych. Abym sobie uświadomił przemożny ogrom Twojej mocy, która już działa w nas poprzez wiarę. Tą sarną mocą wskrzesiłeś Chrystusa, powołując Go z krainy umarłych i posadziłeś Go po Twojej prawicy. Dałeś Mu władzę nad wszelką Zwierzchnością, i Władzą, i Mocą, i Panowaniem. Wszystko podporządkowałeś Chrystusowi, nie tylko to, co teraz istnieje na tym świecie, ale i w tym, który nadejdzie.

Za: ks. T. Loska SJ, Mówić chcę z Wszechmogącym, WAM, Kraków 2000.