Czcigodna s. Tekla Merlo
Modlitwa o beatyfikację Czcigodnej siostry Tekli Merlo
Najświętsza Trójco, dziękujemy Ci za Twoje dary, szczególnie za światło, łaski i cnoty udzielone siostrze Tekli Merlo oraz za to, że wybrałaś ją i ustanowiłaś mądrą matką i pewną przewodniczką sióstr paulistek. Przez jej wstawiennictwo, pozwól nam żyć dla jej wielkich miłości: Jezusa Mistrza, Eucharystii, Ewangelii, Kościoła, dusz. Pomóż posługiwać się w ewangelizacji środkami komunikacji społecznej aż do złożenia z siebie całkowitej ofiary. O Panie, jeśli jest to w planach Twojej Boskiej mądrości, spełnij także tu, na ziemi, wobec tej oddanej Ci służebnicy, Twoją obietnicę: Jeśli ktoś mi służby, Ojciec okaże mu cześć". Dla radości Twojego Kościoiła i dla dobra wielu ludzi, wław tę wierną służebnicę jako błogosławioną i przez jej wstawiennictwo udziel nam łaski, o którą Cię prosimy... Amen.
Chwała Ojcu...
Urodziła się 20 lutego 1894 roku w Castagnito d'Alba. Na chrzcie św. otrzymała imię Teresa. Pierwsze lata przeżyła w bardzo religijnej atmosferze w kręgu rodziny. Gdy miała 21 lat, spotkała ks. Alberionego, który zaprosił ją do współpracy przy zakładaniu żeńskiej pracowni krawieckiej. Stała się ona zalążkiem przyszłego zgromadzenia Sióstr Świętego Pawła. Teresa w swojej prostocie i ufności przyjęła zaproszenie. Ten krok zadecydował o całym jej życiu.
Od czerwca 1915 roku szyła mundury żołnierzom, a także rozprowadzała po domach książki, wydrukowane w szkole drukarskiej ks. Alberionego. Z upływem czasu Teresa i jej współpracowniczki coraz bardziej przyjmowały zakonny sposób życia, organizację i porządek dnia. Tak powstawała żeńska gałąź zgromadzeń zakonnych, zajmujących się ewangelizowaniem poprzez środki społecznego komunikowania. W1922 roku Teresa z ośmioma innymi kandydatkami złożyła prywatne śluby zakonne. Przyjęła wtedy imię Tekla i została mianowana przez ks. Alberionego przełożoną generalną nowo powstałego zgromadzenia Sióstr Świętego Pawła. Tę funkcję pełniła przez prawie 42 lata, aż do swojej śmierci. Nazywana była przez siostry „Pierwszą Mistrzynią”, na wzór „Pierwszego Mistrza”, którym to zaszczytnym mianem był określany ks. Alberione. Przykładem życia, słowem i modlitwą Mistrzyni Tekla kierowała siostrami w najtrudniejszym okresie, w którym kształtowała się misja zgromadzenia, a także kolejnych nowych zgromadzeń żeńskich Rodziny Świętego Pawła, sprawując nad nimi matczyną opiekę. Całkowicie poddana była woli Bożej, a także niezwykle wyczulona na zmieniające się potrzeby ludzi, do których siostry docierały ze swoim apostolstwem. Z poświęceniem prowadziła zgromadzenie, kierując się jednym jedynym celem: chwałą Bożą i dobrem dusz. Potrafiła dawać impuls nowym inicjatywom apostolskim, bez wytchnienia organizując na wszystkich kontynentach nowe centra księgarskie, studia i rozgłośnie rozpowszechniające ewangeliczną prawdę poprzez najnowocześniejsze formy: druk, radio, telewizję, kino, płyty. Jako mistrzyni nowych pokoleń sióstr, s. Tekla wykazywała się bezgraniczną wiarą. Była przy tym kobietą niezwykle odważną w wykorzystywaniu nowych środków i metod - wbrew ówczesnej wizji kobiety zamkniętej jedynie w murach klasztoru. Potrafiła harmonijnie połączyć kontemplację z zewnętrzną działalnością apostolską, stanowiąc wzór dla wszystkich.
Mistrzyni Tekla była wierną i najbardziej zaufaną współpracowniczką ks. Jakuba Alberionego. Dzięki niej nowo powstające zgromadzenie Sióstr Świętego Pawła nabierało właściwego ducha i organizacji. W sposób zadziwiająco dyskretny potrafiła także współpracować z ks. Alberionem przy powstawaniu i rozwoju innych nowych instytutów Rodziny Świętego Pawła, zwłaszcza nowych zgromadzeń żeńskich, służąc wszystkim radą, modlitwą, różnorodną pomocą. Z tego powodu jest kochana jak prawdziwa matka w całej Rodzinie Świętego Pawła i powszechnie za taką uznawana.
Ofiarowała życie za uświęcenie każdej Siostry Świętego Pawła, a także sióstr z innych instytutów zakonnych całej Rodziny Świętego Pawła. Ten dar został przyjęty przez Boga w dniu jej śmierci, 5 lutego 1964 roku w Albano pod Rzymem. Pozostawiła swoim siostrom niewyczerpane dziedzictwo nauk i wskazań, dzięki czemu zapewniła swojemu zgromadzeniu właściwy szlak w Kościele. Całym swoim życiem i posługiwaniem dawała świadectwo, że osiągnięcie świętości w Rodzinie Świętego Pawła jest możliwe.
Ksiądz Alberione pięknie ją wspominał:
Byłem świadkiem jej życia od 1915 roku aż do jej śmierci 5 lutego 1964 roku. Pierwsza Mistrzyni nieustannie wspinała się ku Bogu. Jaka była tajemnica jej świętości? Dwa sekrety jej życia, które są także sekretami wielu świętych i apostołów: pokora i wiara. Pokora, która prowadzi do łagodności. Wiele razy przeżywała chwile ciemności, niezrozumienia, wiele także ryzykowała. Ale dzięki cnotom potrafiła pokonać wszystkie trudności. Wiara, która prowadzi do modlitwy. Każdy znał ducha jej wiary, z której czerpała mądrość w zarządzaniu, którą wszyscy cenili. Była słaba zdrowiem, ale silna duchem. Wytrwała i wierna aż do ofiary.
Komentarze
Prześlij komentarz