Czcigodna s. Maria Scholastyka Rivata

Modlitwa o beatyfikację Czcigodnej siostry Marii Scholastyki Rivaty

Uwielbiamy Cię, Jezu, nasz jedyny Mistrzu, który jesteś Drogą, Prawdą i Życiem, i dziękujmey Ci za Twoją uczennicę siostrę Marię Scholastykę Rivatę. Prowadzona przez Ducha Świętego, dzięki mocy płynącej z Eucharystii, w radościach i smutkach codzienności, wypowiedziała swoje "tak" wobec woli Ojca. Naśladując Maryję, Twoją i naszą Matkę, w pełni poświęciła się służbie Bogu i bliźniemu. Niech jej przykład pomoże nam wybierać ewangeliczną drogę we wszystkich okolicznościach życia.

Przez jej wstawiennictwo udziel nam łaski, o którą Cię teraz prosimy...

Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Chwała Ojcu...

Urodziła się 12 lipca 1897 roku w Guaerene w pobliżu Alby. Na chrzcie św. otrzymała imię Urszula. Mimo ubogich warunków życia w rodzinie Rivatów panowała radosna atmosfera i mocny duch wiary. Gdy Urszula miała 6 lat, przy porodzie czwartego dziecka zmarła jej matka. Odtąd ona, jako najstarsza, musiała wziąć na siebie ciężar opieki nad rodzeństwem.

Gdy skończyła 20 lat, ojciec jej uznał, że czas na zamążpójście. Poprosiła o chwilę do namysłu i pod wpływem Ducha Świętego dokonała wyboru. Po Mszy św. stwierdziła: „Panie, tylko Ty i koniec!” - i było to motto całego jej życia. Kilka lat później, przeglądając książki na straganie, spotkała ks. Alberionego, który zaprosił ją do odwiedzenia nowo powstałych wspólnot braci i sióstr Świętego Pawła.

29 lipca 1922 roku Urszula Rivata wstąpiła do zgromadzenia Sióstr Świętego Pawła. 21 listopada 1923 roku usłyszała polecenie ks. Alberionego: „Oddzielcie mi od grupy Urszulę i Metyldę, gdyż pragnę powierzyć im nową misję”. Na konkretne pytanie Metyldy: „Co będziemy robić?”, Założyciel odpowiedział: „Będziecie zachowywać milczenie, milczenie, milczenie”. W styczniu 1924 roku ks. Alberione powierzył Urszuli odpowiedzialność za kilka kandydatek „odznaczających się szczególną pobożnością eucharystyczną”. W ten sposób postawił ją, już jako Matkę Scholastykę, na czele nowo tworzącego się zgromadzenia Uczennic Boskiego Mistrza.

Od tej chwili Matka Scholastyka miała tylko jeden cel: poznawać coraz lepiej nowy charyzmat, przyjmować go, dbać o niego i przekazywać innym siostrom. Charyzmat ten wyrażał się w miłości do Jezusa żyjącego w Eucharystii, w kapłanach i w liturgii. Zwłaszcza Eucharystia z biegiem czasu zajmowała coraz bardziej centralne miejsce w życiu s. Scholastyki, tak że już na zawsze jej imię zostało powiązane z obrazem siostry, która długie godziny spędzała przed Jezusem Eucharystycznym. Jak zgodnie potwierdzają jej siostry, im bardziej z upływem lat słabła fizycznie, tym więcej czasu - wolnego od innych zajęć - mogła poświęcać na modlitwę i adorację. Konieczna była ludziom, którzy byli pogubieni i chcieli odzyskać wartości ludzkie i chrześcijańskie. Modlitwa ta była także niezbędna, aby wynagradzać za grzechy i szukać rozwiązań licznych problemów świata.

W życiu zakonnym Matki Scholastyki nie brakowało heroizmu w praktykowaniu rad ewangelicznych, a zwłaszcza w pełnieniu woli Bożej, wyrażającej się w posłuszeństwie wobec Kościoła i przełożonych. W 1936 roku musiała zrezygnować z funkcji przełożonej i opuścić Włochy, aby przez 3 lata posługiwać w nowej wspólnocie w Egipcie. Gdy wróciła, w 1946 roku ponownie została skazana na niemal roczne zesłanie do innej wspólnoty, a w 1948 roku została wysłana na 15 lat do Argentyny. W każdej, najboleśniejszej i najtrudniejszej nawet sytuacji powtarzała z niesłychaną pogodą ducha: „Musi nam wystarczyć Jezus, nasza Miłość. Ponieważ Go kochamy, w Nim możemy wszystko”. Ta wielka miłość do Jezusa pozwalała jej przeżywać wszystko nie tylko z podobieństwem w Jego męce, ale także z radością zmartwychwstania. Wszyscy wspominają Matkę Scholastykę jako osobę nieustannie uśmiechniętą.

Z okazji ogłoszenia papieskiego zatwierdzenia zgromadzenia Uczennic Boskiego Mistrza w Wielki Czwartek 3 kwietnia 1947 roku, we wszystkich wspólnotach Rodziny Świętego Pawła zostały uroczyście odczytane słowa Założyciela:

Czcigodna Matka Maria Scholastyka Rivata, która była opiekunką sióstr uczennic i mistrzynią aż do ich oficjalnego kościelnego zatwierdzenia. .. Pierwszy Mistrz pragnie, aby obdarzona była dziecięcą wdzięcznością, szacunkiem, uznaniem, współczuciem, które wszystkie siostry uczennice pragną wyrazić. Niech powszechnie znane będą jej nauki, rady, wskazania i modlitwy.

Matka Scholastyka zakończyła swoje życie we wspólnocie starszych sióstr w Sanfre w pobliżu Alby we wtorek 24 marca 1987 roku, w czasie gdy cała wspólnota zgromadzona była w kaplicy na pierwszych nieszporach z okazji uroczystości Zwiastowania Pańskiego. 9 grudnia 2013 roku papież Franciszek podpisał dekret o heroiczności cnót i ogłosił ją Czcigodną.

Źródło: Ks. G. Gandolfo SSP, Rodzina Świętego Pawła. 10 głosów w służbie Ewangelii, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2014.