7. Wierny towarzysz i lekarz - Łukasz

Trudno wyobrazić sobie przekaz misji ewangelizacyjnej Apostoła Narodu bez relacji Łukasza. Napisane przez niego Dzieje Apostolskie dały nam wgląd w historię jego życia i misji. Łukasz jako kronikarz, teolog i lekarz towarzyszył Pawłowi od drugiej wyprawy misyjnej prawdopodobnie po ostatnie dni życia. Jego greckie imię Loukas , z łac. Lucius, znaczy ‘świetlisty, promienny’. Niewątpliwie był on pomocnikiem, który rozświetlał drogę Pawła również wtedy, kiedy nadeszły trudności, więzienie i choroba (por. Kol 4,14; Firn 24; 2 Tm 4,11).

CZYTAl!

Z Tm 3, 6-18; Łk 21, 29-33

Jezus opowiedział [następującąj przypowieść: „Spójrzcie na drzewo figowe i na inne drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pąki, poznajecie, że już zbliża się lato. Tak też i wy, gdy zobaczycie, że to się dzieje, wiedzcie, że królestwo Boże jest już blisko. Zapewniam was: Nie przeminie to pokolenie, aż spełni się wszystko. Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą”.  

ROZWAŻ!

Apostoł Paweł - na wzór swego Mistrza - kilkakrotnie zapowiadał uczniom zbliżającą się mękę i śmierć.

Pierwszą zapowiedź opisał Łukasz w Dziejach Apostolskich. Podczas pożegnania ze starszymi w Milecie Paweł wyznał: „A teraz przynaglany przez Ducha udaję się do Jeruzalem. Nie wiem, co mnie tam spotka. Duch Święty zapewnia mnie jedynie w każdym mieście, że czeka mnie nowe uwięzienie i cierpienia. Lecz ja nie przywiązuję się zbytnio do życia, chcę jedynie do końca wypełnić powierzoną mi przez Pana Jezusa misję i zadanie głoszenia Ewangelii o łasce Bożej. Teraz już wiem, że wy wszyscy, wśród których przebywałem, mówiąc o królestwie, więcej mnie nie zobaczycie” (Dz 20, 22-25). Reakcja starszych (prezbiterów) była przejmująca: „Wszyscy zaczęli głośno płakać. Rzucali się Pawłowi na szyję i całowali go. Najbardziej zasmuciły ich słowa, że go już więcej nie zobaczą” (20,36-38). Być może - według komentarzy BT - pierwsze przeczucie nie sprawdziło się, dlatego że są w pismach Nowego Testamentu ślady powtórnego pobytu apostoła w Efezie po wyjściu z więzienia rzymskiego w 63 r. (por. Flm 22; 1 Tm 1,13).

Drugi raz zapowiada swoją ofiarę z życia w Liście do Filipian: „Kierujcie się słowem życia, abym w dniu Chrystusa mógł być dumny, że nie biegłem na próżno i na próżno się nie trudziłem. A jeśli składam z siebie ofiarę i służę na rzecz waszej wiary, cieszę się i swoją radością dzielę się z wami wszystkimi. I wy również cieszcie się i radujcie ze mną” (Flp 2,16-18).

Trzeci raz zapowiada kres swojego biegu w Drugim Liście do Tymoteusza, gdy wyznaje: „Ja natomiast już składam siebie w ofierze. Nadszedł czas mego odejścia. Stoczyłem piękną walkę. Bieg ukończyłem. Wiarę ustrzegłem. Teraz czeka na mnie wieniec sprawiedliwości, który w owym dniu wręczy mi Pan, sprawiedliwy sędzia. A nie tylko mnie, ale również wszystkim, którzy umiłowali Jego przyjście” (2 Tm 4, 6-8).

Apostoł był więc w pełni świadom czekających go prześladowań, a nawet śmierci męczeńskiej. Wyraźnie o tym mówił i to w sposób otwarty, pozbawiony lęku i smutku. Nie wiemy, czy świadkiem ostatnich dni był Łukasz. Na pewno opiekował się nim w więzieniu; o czym zaświadcza sam apostoł, gdy z pewnym wyrzutem wyznaje: „Tylko Łukasz jest przy mnie” ( 2 Tm 4, 11). W innym miejscu nazywa go umiłowanym lekarzem (Kol 4,14), by zaświadczyć o jego szczególnej trosce o niego.

Zgodna tradycja łączy historie męczeńskich śmierci dwóch wielkich apostołów w czasie prześladowań Nerona ok. 65-67 roku. Piotr został ukrzyżowany głową w dół, a Paweł ścięty mieczem i pochowany na drodze do Ostii. Miejsce męczeńskiej śmierci apostoła nosi nazwę Tre Fontane - ‘Trzy Źródła’, by uczcić wspomnienie głowy Pawła, która w dramatycznym momencie śmierci uderzyła trzykrotnie o ziemię, zanim się zatrzymała.

* Usiłujmy wyobrazić sobie, jak Paweł mógł przeżyć tę ostatnią drogę swego życia?

* Jak widział swoje życie, swoje nawrócenie, powołanie i posłannictwo, trud i cierpienie, spory z Barnabą, Markiem, Piotrem, chwile samotności i opuszczenia, lata na pustyni, odrzucenie przez wspólnotę?

* Co myślał o radościach, które dane mu było przeżyć, o wielkich listach, niestrudzonej pracy? Co z tak niezwykłego życia wydało mu się ważne i trwałe tuż przed śmiercią, gdy człowiek jest całkowicie sobą, gdy już nie czas na puste słowa i skrywające maski?

MÓDL SIĘ!

Prośmy wspólnie Pana, byśmy potrafili tak scalić nasze życie, abyśmy umieli zachować w różnych chwilach naszego codziennego życia i naszego posługiwania - ducha „niepodzielonego”. Udziel nam, Panie, Ducha Świętego, udziel owej jedności życia, która czyni wszystko prostym i - jak o tym czytamy w żywotach świętych - wszystko czyni łatwym, wszystko wyjaśnia; zwracajmy się do Niego w tych wszystkich momentach naszego kapłańskiego posługiwania, kiedy jest nam ciężko i gdy czujemy się zmęczeni. Właśnie w tej podstawowej prostocie ukryte jest rozwiązanie, któ¬rego szukamy, i dar, za którym wszyscy tęsknią.

Kard. C. M. Martini

ŻYJ SŁOWEM!

Cennym wkładem w obchody Roku św. Pawła jest nowy przekład Biblii - Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2008 - który charakteryzuje się przejrzystym i nowoczesnym układem graficznym, pozwalającym sprawniej poruszać się wśród ksiąg. Zawiera przypisy z informacjami koniecznymi do zrozumienia tekstu biblijnego, umieszczone na zewnętrznych marginesach stron. Opracowano także komentarze do poszczególnych fragmentów, na które podzielony jest tekst biblijny - ukazują one główne myśli oraz przesłanie w nich zawarte. W dolnych rogach stron umieszczono też skrócone nazwy ksiąg wraz z zakresami tekstu biblijnego, ułatwiając szukanie wybranego miejsca w Piśmie Świętym. Biblia zawiera ponadto słownik wyjaśniający sto osiemdziesiąt sześć terminów biblijnych oraz tablice chronologiczne i mapy, które przybliżają kontekst historyczny i geograficzny wydarzeń biblijnych. Wydawcą nowego przekładu jest katolicka, międzynarodowa grupa wydawnicza działająca w dwudziestu ośmiu krajach świata, prowadzona przez Towarzystwo Świętego Pawła (paulistów). Zgodnie z wolą założyciela, bł. Jakuba Alberione, szczególnym wyrazem służby słowu Bożemu jest podejmowanie inicjatyw o charakterze ściśle biblijnym, do których należy dokonywanie tłumaczeń Pisma Świętego na języki nowożytne i dołączanie do nich komentarzy, dostosowanych do różnych kategorii odbiorców. Oby nowy przekład pomagał, zwłaszcza młodym, trwać w Słowie życia, by też apostoł Paweł „w dniu Chrystusa mógł być dumny, że nie biegł na próżno i na próżno się nie trudził” (por. Flp 2,16).