5. Rekolekcje okresowe

Ks. Alberione zwraca także uwagę na ćwiczenia duchowe, jakimi są rekolekcje. Uważa, że jest to czas szczególnej łaski Bożej, w którym Bóg wyraźniej przemawia do duszy. Powinny być one odnową miłości - trwania w obliczu Pana Boga - którą później należy pielęgnować i rozwijać, oddając siebie Bogu i bliźnim. Podczas rekolekcji Pobożna Uczennica poddaje się działaniu Ducha Świętego, Ducha Mądrości, Rozumu, Rady, Męstwa, by móc się wznieść ponad światowe troski, a nawiązać głębszą łączność z Bogiem, przypomnieć sobie cel swego życia i żyć pełnią udzielonego jej daru łaski.

Rekolekcje powinny również uzmysłowić siostrom, że Duch Święty jest przedłużeniem obecności Chrystusa na ziemi, jest podstawą życia wewnętrznego. Dlatego Pobożna Uczennica powinna poddawać się Jego działaniu, aby utwierdzić i umocnić miłość w swojej duszy i pozwolić realizować Panu Bogu swój plan zbawienia, pamiętając o tym, że dusza jest winnicą wybraną.

Według Założyciela, rekolekcje są więc czasem wyciszenia się, czasem, który będzie dobrze wykorzystany dla dobra każdej Pobożnej Uczennicy, o ile zatroszczy się ona o to, by nie dopuścić do siebie żadnego rodzaju zewnętrznego rozproszenia. Tylko wtedy - upomina - będzie możliwe objęcie całego życia zakonnego Pobożnej Uczennicy. Będzie można „pogłębić to życie, prosząc Boskiego Mistrza o potrzebne światło”. Jednocześnie podkreśla, że podczas rekolekcji Jezus Boski Mistrz „nadaje swój kierunek oraz chce udzielić swej łaski, pociechy, czasu i nagrody”. Dlatego, patrząc na swoje życie zakonne, Pobożna Uczennica powinna dostrzegać, że Chrystus - Bóg jest towarzyszem jej życia, że przez Niego i w Nim każda siostra spotyka się z miłością, dobrocią i miłosierdziem. Zapatrzenie się w Jezusa powinno wyzwalać w siostrach silniejsze pragnienie zjednoczenia się z Nim i chęć naśladowania Go we wszystkim. Z kolei zjednoczenie się i naśladowanie Boskiego Mistrza sprawia, że Uczennica wie, kim jest Bóg i jak się do Niego zbliżyć.

Według Alberione, rekolekcje pomagają w Jezusie Chrystusie Boskim Mistrzu odnaleźć Boga, a także poznać swoją niedoskonałość; pomagają dostrzec, że Jezus jest usprawiedliwieniem, świętością, za którą należy iść, by dojść do nieba. Założyciel wskazuje, iż Jezus Mistrz jest na tej drodze przewodnikiem dla każdej siostry - w jej obowiązkach, cierpieniu, cichej codzienności. Uczy, „że niebo zdobywa się trudem i że ci, którzy walczą usilnie i wytrwale, zdobędą je”. Rekolekcje powinny zatem pomagać uświęcać się poprzez podejmowanie trudu, jakim jest ciągłe oczyszczanie się i zdobywanie cnót.

Dlatego rekolekcje są czasem, w którym koniecznym jest postawienie sobie pytania i uzyskanie na nie odpowiedzi: „(...) jaki jest duch i pobożność Pobożnej Uczennicy i jaki powinien być sposób postępowania Pobożnej Uczennicy i życie życiem zakonnym oraz jak powinno wyglądać jej apostolstwo”. Inaczej można zinterpretować stówa Założyciela, czy Pan Bóg jest dla Pobożnej Uczennicy najwyższą wartością ponad wszystkim, jedynie umiłowanym? Szczera odpowiedź na to pytanie jest bardzo ważna, ponieważ może doprowadzić do podjęcia postanowień na dalsze życie, mające na celu uświęcenie się. A jak podkreśla ks. Alberione, uświęcenie się Pobożnej Uczennicy jest czymś najistotniejszym.

Założyciel podkreśla, że niewątpliwie trzeba ponieść pewną ofiarę, trud, wysiłek, ale jest to konieczne, by poznać siebie i mieć świadomość, w jakim stopniu realizuje się dążenie do celu ostatecznego i oddaje chwałę Bogu. Bez osobistego wysiłku, refleksji można nie usłyszeć głosu Boga, można nie zdawać sobie sprawy z tego, co należy zmienić, by życie wewnętrzne rozwijało się, odnawiało swoją żarliwość, miłowanie. Tak więc rekolekcje mają przypomnieć Pobożnym Uczennicom, że są powołane do tego, by stawać się w świecie nowym zaczynem przez swoją wiarę i wierność Bogu i świadczyły o tym gorliwym naśladowaniem Chrystusa Boskiego Mistrza.

Źródło: S. Regina Czajkowska PDDM, Duchowość zakonna Uczennic Boskiego Mistrza w pismach księdza Jakuba Alberione Założyciela Rodziny Paulińskiej, Bydgoszcz 2012.