3. Naśladowanie Maryi Królowej Apostołów

Ks. Alberione, mówiąc o misji Pobożnych Uczennic Boskiego Mistrza zasilającej całą Rodzinę Paulińską, wskazuje na Maryję jako doskonały wzór do naśladowania dla każdej z sióstr. Widzi w Niej ideał świętości i ideał wypełniania powierzonej misji. Polega to na „przylgnięciu do woli Bożej”, co Maryja wyraża słowami „Oto ja służebnica Pańska”. Maryja jest więc wzorem bezkompromisowego posłuszeństwa Bogu; to posłuszeństwo powinny Pobożne Uczennice gorliwie naśladować, ponieważ prowadzi ono do Jezusa Chrystusa.

Według Założyciela, naśladowanie Maryi wymaga od Uczennic, by dążyły do wewnętrznego usposobienia, jakie cechowało Ją przed Wcieleniem Syna. Bożego, w czasie Jego działalności publicznej, podczas męki, życia chwalebnego w niebie. Stąd zachęca siostry, by wnikały w ducha Matki Bożej, by starały się posiąść te same uczucia. Wtedy będą żyły wyłącznie dla Boga, całkowicie do Niego należąc. Szczególny nacisk w swoim nauczaniu kieruje na pokorę Maryi. Uważa, iż czerpanie wzoru z pokory Matki Bożej pomoże Uczennicom całkowicie zaufać Bogu, tak by mógł przez siostry realizować zamierzone plany.

Ufność prowadzi do samozaparcia, do ofiarności i pomaga naśladować również ducha miłości Maryi. Alberione stwierdza: „Pobożna Uczennica musi żyć z Matką Bożą”. Przez naśladowanie postaw i uczuć Maryi Uczennice upodabniają się do Niej, by swoim sercem, duszą, całą osobą przynależeć do Jezusa i razem z Nim uczestniczyć w doskonałości Boga Ojca.

Według Założyciela, naśladowanie Maryi nie tylko uświęca siostry, ale też jest ideałem wypełniania powierzonej misji. Przypomina zjednoczenie Maryi z Jezusem w ekonomii zbawczej, podkreślając, iż misja Uczennic jest podobna do Jej misji. Ścisła więź łącząca Matkę z Synem stanowi podstawę do naśladowania, szczególnie upodobnienia się Maryi do Jezusa. Przypomina siostrom, iż Maryja uczestniczyła we wszystkich pragnieniach i dążeniach Jezusa, a Jej Serce było podobne do Serca Jezusowego. Naśladując Matkę Bożą, Pobożne Uczennice muszą zgłębiać tajniki Boskiego Serca, Jego pragnienia, by wypełniać to, co się podoba Boskiemu Mistrzowi. W ten sposób zmierzają jednocześnie do zjednoczenia duchowego i sakramentalnego z Jezusem Chrystusem.

Według Alberione, siostry mają w naśladowaniu Maryi realizować apostolat, który polega na dawaniu światu Jezusa. Maryja „dała Panu Ciało, które adorujemy, i Krew, którą adorujemy”. Z tego wynika, że u korzeni Eucharystii znajduje się Jej „przeobfite doświadczenie Boga”, dlatego Uczennice powinny dążyć do granic swoich możliwości, by tak jak Ona spełniać apostolstwo Eucharystyczne, posługi kapłańskiej i liturgiczne. Maryja pełni swoje apostolstwo doskonale, całościowo i takiego samego doskonałego apostolstwa domaga się od sióstr Założyciel. Zastrzega, że naśladowanie Matki Bożej w pełnieniu apostolatu Eucharystycznego w całym znaczeniu tego słowa jest niemożliwe, ponieważ nikt nie będzie mógł uczynić tego, co Ona uczyniła w stosunku do Eucharystii. Natomiast podkreśla, że każdą adorację Najświętszego Sakramentu Pobożna Uczennica powinna spełniać w duchu Maryi - Matki adorowanego Jezusa; tak samo uczestnicząc we Mszy Świętej, uczestniczy z Maryją w Ofierze Jej Syna.

Naśladowanie Maryi przyniesie w rezultacie poczucie więzi, wspólnoty z tysiącami dusz ludzkich, gdyż w czasie eucharystyczno-liturgicznego Misterium ciągle na nowo Syn Maryi Jezus Odkupiciel uobecnia swoją zbawczą Ofiarę. Natomiast siostry mają pełnić zadania Matki Najświętszej, będąc strażniczkami Tabernakulum. Polega to na uwielbieniu Jezusa, słuchaniu Go i byciu Jego służebnicami.

Siostra naśladuje również Maryję, zdaniem Alberione, w apostolacie posługi kapłańskiej. Ona była naturalną Matką Jezusa - Kapłana, troszczyła się o Niego, karmiła, ubierała, służyła Mu nie tylko w Jego dziecięcym życiu, ale także wtedy, gdy wypełniał swoją misję, nauczając ludzi. Swoją troską obejmowała wtedy również Apostołów, myśląc „o posiłkach dla Jezusa, ale również dla wszystkich Apostołów, nie tylko o odzieniu Pana Jezusa, ale także o odzieniu wszystkich Apostołów”. Ks. Alberione zachęca, by wzorem Maryi siostry dawały Kościołowi i światu „drugich Chrystusów”, by stawały się duchowymi matkami kapłanów. Naśladując Maryję, Pobożna Uczennica Boskiego Mistrza modli się o powołania kapłańskie, modlitwą wspiera kapłanów w ich posługiwaniu, a także wykonuje inne posługi - jak czyniła to Maryja dla swojego Syna i Apostołów. A więc owocem modlitwy „poślij dobrych robotników na żniwo swoje” mają być nowe powołania kapłańskie, w tym szczególnie do Zgromadzenia Świętego Pawła. Ojciec Założyciel pragnął, aby każda z sióstr wyprosiła choć jedno takie powołanie.

Według Założyciela, Pobożne Uczennice powinny być wpatrzone w Maryję i z Jej wzoru czerpać nowe siły, gdy przychodzą na nie trudne chwile, szczególnie jakieś cierpienie. Ponieważ Matka Syna Bożego sama współcierpiała, była obecna przy Jezusie w Jego Męce aż do śmierci na krzyżu, „gdy otrzymała i przyjęła testament Jezusa: «Oto Twój Syn». Po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa pełni dalej swą misję zarówno względem Chrystusa, jak i względem Jego Ciała Mistycznego, jakim jest Kościół. Na mocy testamentu Jezusa jest Matką wszystkich ludzi, a w sposób szczególny „jest Matką Apostołów i Apostołek”. I taką ma być Pobożna Uczennica Boskiego Mistrza naśladująca Maryję Królową Apostołów, czyli najdoskonalszą Apostołkę. Pragnieniem ks. Alberione jest, by siostry w każdej chwili swojego życia pełniły swój apostolat dla dobra całego Kościoła, by w radościach i cierpieniach swoją modlitwą przybliżały światu Jezusa swojego Mistrza.

Wzorem Maryi, Pośredniczki między ludzkością a swoim Synem, siostry powinny szczególnie przez swoje modlitwy, obejmujące wszystkich ludzi, stawać się pośredniczkami między Bogiem a ludźmi. Ponadto, mają spłacać dług wobec Boga, upraszając Jezusa światu, jak to czyniła Maryja. Muszą żyć pragnieniem, by „wszyscy ludzie poznali Jezusa Eucharystycznego, by wszyscy przyszli do Niego”.

W nauczaniu kierowanym do Pobożnych Uczennic Boskiego Mistrza ks. Alberione ukazuje Maryję jako Tę, która jest godna, by oddawać Jej szczególną cześć. Bóg ubogacił Ją łaskami i przywilejami, wybierając na Matkę dla swojego Syna. Powierzył Jej również rozdawnictwo łask. Naśladując w swoim życiu Maryję, Pobożna Uczennica pamięta również o tym, iż z woli Bożej niczego nie otrzymujemy bez pośrednictwa Maryi, ponieważ „(...) do końca wieków jest pośredniczką i rozdawczynią łask”. Podkreśla to Założyciel dalszymi słowami: „Nikt nie może przyjść do Ojca, jak tylko przez Syna, a zbliżyć się do Chrystusa może tylko przez Jego Matkę”.

Założyciel jest przekonany, że osoba zakonna, oddając cześć Maryi, praktykując nabożeństwo ku Niej, kształtuje w sobie postawę naśladowania Matki Najświętszej, widząc, że zawsze była wierna, oddająca się działaniu Ducha Świętego, modląca się z zatroskaniem, aby wszyscy ludzie, dla których cierpiał Jej Syn, zostali zbawieni. Dzięki temu nabożeństwu siostra uznaje Ją Matką, która współwyjednuje łaskę, rozporządzając „skarbami zbawienia”, może też pośredniczyć w upraszaniu łask potrzebnych do pełnienia misji. Dlatego zaleca ks. Alberione, by siostry prosiły Maryję o łaskę, aby umiały Ją naśladować na drodze osobistej świętości, a także w praktykowaniu apostolatu przypisanego Zgromadzeniu Pobożnych Uczennic Boskiego Mistrza.

Źródło: S. Regina Czajkowska PDDM, Duchowość zakonna Uczennic Boskiego Mistrza w pismach księdza Jakuba Alberione Założyciela Rodziny Paulińskiej, Bydgoszcz 2012.