3. Galaci

List do Galatów był adresowany do wiernych całej krainy Azji Mniejszej (Ga 1, 2; 3, 1). Ten północny region dzisiejszej Turcji był w czasach Pawła rzymską prowincją. Swoją nazwę otrzymał w III w. przed Chr. od najeźdźców celtyckich (Gallów). Tą samą nazwą określano też europejską Galię (2 Tm 4, 10). Galaci to mieszkańcy obu tych krain (1 Mch 8, 2; 2 Mch 8, 20; Ga 3, 1). Apostoł Paweł skierował swój list do tych wspólnot, do których sam nie mógł przybyć. Było to zatem nie tyle pismo prywatne, co urzędowe, tzw. pismo ogólne, które krążyło od wspólnoty do wspólnoty: „Kiedy zapoznacie się z tym listem, postarajcie się, aby poznał go także Kościół w Laodycei” (Kol 4,16).

CZYTAJ!

Ga 6,11-18; Mt 24, 42-44

Dlatego czuwajcie, bo nie wiecie, którego dnia przyjdzie wasz Pan! Zważcie na to, że gdyby gospodarz wiedział, o jakiej porze nocy przyjdzie złodziej, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby mu włamać się do swego domu. Dlatego też i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, kiedy się nie spodziewacie, Syn Człowieczy przyjdzie. 

ROZWAŻ!

List do Kościołów Galacji w swoim adresie przywołuje Jezusa Chrystusa, który „wydał samego siebie za nasze grzechy, aby nas wyrwać z obecnego złego świata zgodnie z wolą Boga, naszego Ojca” (Ga 1,4). Apostoł wskazuje na Jezusa jako jedynego Zbawcę i Pośrednika między ludźmi a Bogiem. On wziął na siebie całe zło tego świata, aby uwolnić ludzi od niego, zgodnie zresztą „z wolą Boga, naszego Ojca”. Nie określa czasu powtórnego przyjścia Dnia Pańskiego. W zakończeniu przypomina wiernym pochodzenia judeochrześcijańskiego Galicji: „Obrzezanie bowiem nic nie znaczy ani nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie. Na tych, którzy tej zasady będą się trzymać, i na Izraela Bożego, niech zstąpi pokój i miłosierdzie” (Ga 6,15n).

Pokój i miłosierdzie będą udziałem wszystkich, którzy uwierzą i przyjmą łaskę Chrystusa, to znaczy staną się nowym stworzeniem. Dla św. Pawła spotkanie ze zmartwychwstałym Panem pod Damaszkiem okazało się nowym wydarzeniem, które zasadniczo zmieniło całe jego życie (por. Dz 9, 1-19; 22, 3-21; 26, 12-19; Ga 1, 12-17). On - jako jeden z pierwszych - stał się nowym człowiekiem. Jego nowe życie jest odtąd życiem w Chrystusie i z Chrystusem. Pokój i miłosierdzie dane mu na drodze do Damaszku nie okazały się daremne. Paweł pozwolił, aby łaska Chrystusa przemieniła go całkowicie. Tej samej łaski pragnie dla wszystkich wierzących, stąd przekonanie, że „gdybyśmy nawet my sami albo gdyby anioł z nieba głosił wam ewangelię inną od tej, którą wam głosiliśmy, niech będzie wyłączony ze wspólnoty” (Ga 1, 8).

Paweł jako świadek i głosiciel Ewangelii strzegł depozytu zdrowej nauki i wzywał do czujności Kościoły Galacji. Praktycznym przykładem owej czujności jest ewangeliczne porównanie do nocnego włamania się złodzieja do domu gospodarza (Mt 24, 4244; por. Łk 12, 39n; 1 Tes 5, 24; 2 P 3, 10; Ap 3, 3; 16, 15). Takim włamaniem do wspólnoty Nowego Przymierza były poglą¬dy tych, którzy chcieli zafałszować Ewangelię i podporządkować chrześcijan zasadom judaizmu. Apostoł kazał takich fałszywych nauczycieli wykluczyć ze wspólnoty. Potwierdziły to oficjalnie decyzje tzw. zgromadzenia (soboru) jerozolimskiego (por. Ga 2, 1-10; Dz 15, 1-35). Zbawienie Żydów i pogan dokona się dzięki wierze. Dla wszystkich istnieje tylko jedna droga usprawiedliwienia - wiara w Jezusa Chrystusa (Ga 2,15-21; por. Rz 3,21-22).

W tym kontekście trzeba pytać współczesnych wyznawców Chrystusa:

* Jak należy rozumieć trudne słowa: „Sprawiedliwy będzie żył dzięki swojej wierności” (Ha 2, 4; Ga 3, 11)?

* Przekonanie apostoła, że „nie ma już Żyda ani Greka, nie ma niewolnika ani wolnego, nie ma mężczyzny ani kobiety, ponieważ wszyscy jesteście jedno w Chrystusie Jezusie” (Ga 3,28) jest wielką kartą wolności, równości i godności człowieka. Czy dzisiaj nie zapomina się o prawdziwych źródłach powszechnych praw człowieka?

* Święty Paweł uczył właściwego korzystania z daru wolności (Ga 5,13-15). Jan Paweł II nawiązując do tej nauki, pytał młodych: „A co to znaczy być wolnym?”. I odpowiadał: „Być prawdziwie wolnym - to nie znaczy, stanowczo nie znaczy: czynić wszystko, co mi się podoba, na co mam ochotę. Wolność zawiera w sobie kryterium prawdy, dyscyplinę prawdy (J 8,32). Bez tego nie jest prawdziwą wolnością. Jest zakłamaniem wolności. Być prawdziwie wolnym - to znaczy używać swej wolności dla tego, co jest prawdziwym dobrem” (List do młodych, 13). Dlaczego tak trudno wcielić w życie naukę o prawdziwej wolności?

MÓDL SIĘ!

Panie Jezu, przekonywałeś nas, że jeśłi pozostaniemy wierni Twojej nauce, będziemy rzeczywiście Twoimi uczniami i poznamy prawdę, a „prawda uczyni nas wolnymi”. Pomóż nam żyć w blasku wolności i prawdy, byśmy mogli stanąć kiedyś przed Twoim obliczem i zobaczyć siebie takimi, jakimi naprawdę jesteśmy. Apostoł Paweł pouczał: „Pan jest Duchem, a gdzie jest Duch Pana, tam jest wolność. My zaś wszyscy odzwierciedlamy w naszej odkrytej twarzy chwałę Pana i jesteśmy przemienieni na ten sam obraz, zyskując coraz większą chwałę, za sprawą Pana, który jest Duchem” (2 Kor 3,18; Ga 5,1.13). Niech spełnią się te słowa Apostoła Narodów!

ŻYJ SŁOWEM!

Jan Paweł II w Liście do młodych całego świata (1985 r.) wezwał młodzież do podjęcia trudu samowychowania, czyli budowania kształtu własnej osobowości niejako od wewnątrz. „Pan Jezus - przypominał Ojciec Święty - mówi o tym, gdy podkreśla, że tylko «w cierpliwości» możemy «posiąść dusze nasze» (Łk 21,19). «Posiąsć swoją duszę» - to owoc samowychowania (List do młodych, 13). 

Źródło: Ks. Jan Kochel, W drodze z Apostołem Narodów. Medytacje w rytmie "lectio divina", Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2010.