1.4. Troska o nowe powołania zakonne

Zdaniem ks. Alberione, świadectwo życia dawane każdego dnia przez siostry, głęboka wiara, życie wewnętrzne, otwartość na Boga i człowieka może przyczyniać się do budzenia powołań. Wyraża przekonanie, że jeżeli siostry będą żyły życiem Pobożnych Uczennic, to Pan Bóg będzie do ich Zgromadzenia przysyłał powołania. Dlatego zwraca uwagę: „Starajcie się najpierw o to, by żyć waszym powołaniem. To właśnie jest pierwszą modlitwą i pierwszym poszukiwaniem powołań”. Troska o liczne powołania wymaga, by codziennie z miłością siostra wypełniała polecone jej obowiązki, by składała siebie w ofierze Panu Bogu, spełniając Jego wolę, by praktykowała ślub ubóstwa, posłuszeństwa i czystości.

Ks. Alberione pragnie, aby z życia sióstr, ich postawy, słów i czynów emanowała wiara, która nie tylko pomoże duszy uświęcić się, ale pociągnie za sobą innych. Stąd w Konstytucjach znajduje się zapis: „Nasze wspólnoty, żyjąc w Chrystusie i w Kościele, uświadamiają sobie, że są powołane i że ze swej strony mają obowiązek nieustannie zabiegać o powołania”. Siostry są więc zobowiązane wszystkie razem i każda z osobna tworzyć wokół siebie atmosferę, która pomóc może młodzieży otwierać się na Boga, na Jego powołanie. Dlatego Założyciel mówi, iż „każda gorliwa siostra jest magnesem, przy czym podkreśla rolę Eucharystii i modlitwy, które potęgują działanie przyciągania. Głęboka wiara i wynikające z niej bogate życie wewnętrzne doprowadza duszę do pokory, co pozwala Panu Bogu lepiej oddziaływać, prowadzić siostrę do ściślejszego zjednoczenia z Nim. To z kolei sprawia, iż taka siostra może więcej wyprosić u Boga, między innymi liczne powołania do Zgromadzenia. Założyciel dowodzi, że jeżeli siostry będą dobre i naprawdę pobożne, to będą miały też liczne powołania, co z kolei przyczynia się do uproszenia Boga, „aby królowała miłość, żeby na ziemi utrwaliło się Królestwo Eucharystyczne”. Uznając, iż Pan Bóg wielu osobom daje powołanie, apeluje do Pobożnych Uczennic, aby pomogły swoją modlitwą, „by pomnażała się łaska i aby wiernie na nią odpowiadano”. Przy czym mocno podkreśla, że zadaniem Pobożnych Uczennic Boskiego Mistrza jest troska o powołania nie tylko do ich Zgromadzenia, ale „Pobożna Uczennica musi modlić się o powołania do każdego Instytutu”, ze szczególnym uwzględnieniem powołań kapłańskich.

Zachęca do ofiar w intencji powołań z pełnionego przez Uczennice apostolatu, życia wewnętrznego, modlitwy, cierpienia, pracy duchowej. Staranie się o liczne powołania - motywuje następująco: „Moce zła są silne i należy przeciwstawiać im moce dobra”. Dlatego obowiązkiem każdej siostry jest współpracować z Bogiem przez modlitwę, pracę, działanie gorliwe i z radością, aby znaleźć powołania i dobrze je ukształtować, by dusze zrozumiały i umiały żyć życiem Pobożnych Uczennic Boskiego Mistrza. Ponadto, w Zgromadzeniu są siostry, które oddają się przede wszystkim pracy powołaniowej. W trosce o nowe powołania organizowane są rekolekcje dla młodych dziewcząt, które mają wtedy okazję poznać życie w Zgromadzeniu. Inną formą docierania do dziewcząt są ulotki informujące o Zgromadzeniu - jego duchu, charyzmacie, o życiu wspólnotowym.

Ks. Alberione systematycznie przypomina, iż zapleczem dla różnych form działalności powołaniowej jest modlitwa całego Zgromadzenia i każdej z sióstr. Modlitwą siostry wyrażają zaufanie do Boga, że On, Dawca powołania skieruje młode dziewczęta do Zgromadzenia. Stwierdza: „Powołania są znacznie liczniejsze od tych, które przychodzą. Oby - przestrzega - żadne nie zginęło z waszej winy”.

Źródło: S. Regina Czajkowska PDDM, Duchowość zakonna Uczennic Boskiego Mistrza w pismach księdza Jakuba Alberione Założyciela Rodziny Paulińskiej, Bydgoszcz 2012.